امام حسن مجتبی(ع) ، ابو محمد حسن بن علی بن ابی‌طالب، دومین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و چهارمین معصوم از چهارده معصوم است. او نخستین فرزند امام علی‌بن ابی‌طالب(ع) و فاطمۀ زهرا(س) است. در سال 3 ﻫ ق، در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 50 ﻫ ق، در همین شهر مسموم و شهید شد. امام حسن در سال 40 ﻫ ق، پس از شهادت امام علی(ع) به ‌امامت رسید و مدت امامت او ده سال بود.

امام حَسَن عَسکَری(ع) ، ابومحمد حسن‌بن علی، یازدهمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و سیزدهمین معصوم از چهارده معصوم است. پدرش امام هادی(ع) و نام مادرش سوسَن یا حَدیثه یا سَلیل است. امام حسن عسکری(ع) در سال 231 یا 232 ﻫ ق، در مدینه به‌دنیا آمد. در سال 260 ﻫ ق، در سامرا وفات یافت و در خانۀ خود، در کنار قبر پدر، به‌ خاک سپرده شد. مرقد او در این شهر از زیارتگاههای شیعیان است.

اِمام جعفر صادق(ع) ، ابو عبدالله جعفر بن محمد، ششمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و هشتمین معصوم از چهارده معصوم است. پدرش امام محمد باقر(ع) و مادرش اُمّ فَروَه، دختر قاسم بنِ مُحَمد ِبن اَبی‌بکر است. در سال 80 یا 83 ﻫ ق در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 148ﻫ ‌ق به‌دستور منصور، خلیفۀ عباسی، در همین شهر مسموم شد. مرقد آن حضرت در قبرستان بَقیع در مدینه است.

اِمامَت از اصول مذهب تَشَیُع و به‌معنی رهبری شیعیان جهان پس از رحلت پیامبر اسلام(ص) است. امامت به‌معنی ریاست و گاهی خلافت نیز هست. بنابر این اصل پس از پیامبر(ص) کسانی باید راه او را ادامه دهند و رهبری و راهنمایی مسلمانان را به‌دست گیرند که در امور دنیا و آخرت داناترین مردم باشند. شیعیان معتقدند پیامبر اسلام(ص) از طرف خداوند مأموریت داشت تا جانشین خود را، که از سوی خداوند تعیین شده است، به مسلمانان معرفی کند.

اِمام واژه‌ای عربی است به‌معنی پیشوا و رهبر. جمع آن اَئِمه است و به‌صورت مفرد و جمع در قرآن دوازده بار آمده است، مثلاً برای اشاره به راهنمایان حق (سوره‌های بقره، آیۀ 124 و انبیاء، آیۀ 73) و رهبران کفر و باطل (سوره‌های توبه، آیۀ 12 و قصص، آیۀ 41). این واژه در قرآن در اشاره به کتاب حضرت موسی(ع) نیز به‌کار برده شده است (سوره‌های هود، آیۀ 17 و احقاف، آیۀ 12). امام جانشین پیامبر(ص) و رهبر مسلمانان در کارهای دینی و دُنیوی است. در حدیث و منابع دینی، صاحبان بعضی منصبهای دینی و اجتماعی و مانند آن نیز امام نامیده شده‌اند، مانند امام جماعت. اما این کلمه در سه مورد کاربرد بیشتری دارد:

نگاه کنید به امارات متحد عربی