مَرِمَت آثار تاریخی

مَرِمَت آثار تاریخی دانش حفاظت و نگهداری اشیا و بناهای ارزشمند تاریخی و فرهنگی است. اثر تاریخی ممکن است یک بنا مانند مسجد یا یک شیء مانند سکه، پارچه و ظرف باشد.

مُرَکبات

مُرَکبات درختان، درختچه‌ها و به‌ندرت بوته‌های علفی همیشه‌سبزند که میوۀ بیشتر آنها خوراکی است. بسیاری از پژوهشگران خاستگاه مرکبات را جنوب شرقی آسیا و جنوب کوههای هیمالایا تا اندونزی می‌دانند. مرکبات گونه‌ها و رقمهای متنوع و فراوان دارند که از آمیزش گونه‌ها (دو رگ‌گیری یا هیبرید) به‌وجود آمده‌اند. این گیاهان را برای مصرف میوۀ آنها در سطحی وسیع از جهان می‌کارند و ارزش اقتصادی و تجاری بسیار دارند. پرتقال، نارنگی، گریپ‌فروت، لیموترش، لیموشیرین، بالنگ، بادرنگ، دارابی، نارنج و کامکوات مهم‌ترین مرکبات‌اند. پرتقال و نارنگی بیشترین میزان سطح کشت و تولید را در میان مرکبات دارند. پرتقال پس از سیب، دومین میوۀ مصرفی جهان است. مرکبات در ایران، در سواحل دریای خزر، ناحیۀ مرکزی و استانهای جنوبی کاشته می‌شوند. قدمت کشت مرکبات در جهان، به حدود 000 3 تا 200 1 سال پیش از میلاد می‌رسد.

مُرَقَّع

مُرَقَّع واژه‌ای عربی است به‌معنای جامۀ وصله‌دار که معمولاً صوفیان در بر می‌کردند. در هنر به مجموعه‌ای از قطعه‌های نقاشی، نگارگری و خوشنویسی‌ روی کاغذ یا پارچه گفته می‌شود که در دفتری مخصوص (آلبوم) گرد آمده و جلد شده است. برای ساختن مرقع قطعه‌های هنری را تک‌تک روی مقوا می‌چسبانند. حاشیۀ قطعه‌ها را به‌صورت یکنواخت با آب طلا یا لاجورد کادربندی و اطراف کادر را با تذهیب و تشعیر می‌آرایند. قطعه‌ها را با نوار باریک کاغذی، پارچه‌ای یا چرمی از طول یا عرض به‌ هم وصل می‌کنند، به‌گونه‌ای‌که به‌صورت آکاردئونی باز و بسته می‌شوند. قطعۀ اول و آخر هم به جلد روغنی (لاکی) متصل می‌شود. مرقع وقتی که باز می‌شود، قطعه‌ها در کنار هم دیده می‌شوند و هنگامی که بسته است مانند کتاب به نظر می‌رسد. مرقع نمونه‌ای نفیس از هنرهای جلدسازی، صحافی و کتاب‌آرایی است.

مرغداری

مُرغداری محل نگهداری و پرورش مرغ برای استفاده از گوشت، تخم و پَر آن است. در برخی از مرغداریها سایر ماکیان مانند بوقلمون و بلدرچین نیز نگهداری می‌شوند. مرغداریها به دو شکل سنتی و صنعتی اداره می‌شوند. در جهان مرغ را بیشتر از سایر ماکیان در مرغداریها پرورش می‌دهند.

مرغ

مُرغ پرنده‌ای ماده است از راستۀ ماکیان‌سانان و خانوادۀ قرقاولها. این پرندۀ اهلی را برای مصرف گوشت، تخم و پرهایش در بیشتر نقاط جهان به‌شکل صنعتی در مرغداری و به‌شکل سنتی در روستاها نگهداری می‌کنند.