اِمام موسىٰ کاظم(ع) ، ابوالحسن موسی ‌بن جعفر(ع)، هفتمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و نهمین معصوم از چهارده معصوم است. ایشان را به‌سبب بردباری و تحمل دشواریها کاظم (فروخورندۀ خشم) نامیده‌اند. پدرش، امام جعفر صادق(ع)، ششمین امام شیعیان، و مادرش حمیده، از مردم مراکش (مغرب) یا اَندلُس (اسپانیا) است. اِمام موسىٰ کاظم(ع) در سال 128 یا 129 ھ ق، در اَبواء، محلی میان مکه و مدینه، به‌دنیا آمد و در سال 183 ھ ق، در زندان هارون‌الرشید وفات یافت. مرقد آن حضرت در کاظمین، نزدیک بغداد، از زیارتگاههای مهم شیعیان است.

اِمام مُحَّمد تقی(ع) ، ابوجعفر محمدبن علی، نهمین امام از امامان دوازدۀگانۀ شیعیان و یازدهمین معصوم از چهارده معصوم است. مشهورترین لقبهای آن حضرت جواد (بخشنده) و تقی (پرهیزگار) است. پدرش امام رضا(ع) و مادرش سَبیکه یا ریحانه یا دُرّه از مردم نوبی (شمال سودان) است. امام محمد تقی(ع) در سال 195 ھ ق، در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 220 ھ‌ق، در بغداد وفات یافت. مرقد آن حضرت در کاظِمَین کنار مرقد امام موسی کاظم(ع) قرار دارد.

اِمام مُحَمَّد باقِر(ع) ، ابوجعفر محمدبن علی، پنجمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و هفتمین معصوم از چهارده معصوم است. پدر آن حضرت، امام زین‌العابدین(ع) و مادرش فاطمه، دختر امام حسن(ع)، است. امام محمد باقر(ع) در سال 57 ھ ق، در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 114 ھ ق، وفات یافت. مرقد آن حضرت در قبرستان بقیع در مدینه است. لقب ایشان به‌سبب دانش بسیارش باقِرالعُلوم (شکافندۀ دانشها) است.

نگاه کنید به امام زمان

اِمام علیِّ النَقی(ع) ، ابوالحسن علی‌ بن محمد، دهمین امام از امامان دوازدۀ‌گانه شیعیان و دوازدهمین معصوم از چهارده معصوم است. لقب ایشان هادی (راهنما) و نقی (برگزیده) است. پدرش، امام محمد تقی(ع)، و مادرش، اُم‌وَلَد معروف به سَمانِۀ مَغربیه، از مردم مراکش (مغرب) است. اِمام علیِّ النَقی(ع) در سال 214 ھ ق، در روستایی در نزدیکی شهر مدینه، به‌دنیا آمد و در سال 254 ھ ق، در چهل‌سالگی در سامرا وفات یافت. مرقد او در این شهر از زیارتگاههای بزرگ شیعیان است.

اِمام عَلیّ بن اَبی‌طالب(ع) نخستین امام شیعیان و از نظر تاریخی آخرین خلیفه از چهار خلیفه‌ای است که بعد از پیامبر اسلام به خلافت رسیدند. آن حضرت ملقب به امیرُالمؤمنین است و به ابوتُراب نیز شهرت دارد. او پسرعمو و داماد پیامبر اسلام(ص) بود و 23 یا 20 سال پیش از هجرت در مکه به‌دنیا آمد. پدرش، ابوطالب، عموی پیامبر اسلام، و مادرش، فاطمۀ بنتِ (دختر) اسد، از خاندان بنی هاشم بود. زمانی که علی(ع) کودکی خردسال بود، در مکه خشکسالی پدید آمد و به‌سبب تنگدستی ابوطالب، حضرت محمد(ص) سرپرستی علی(ع) را بر عهده گرفت. به‌این‌ترتیب، علی(ع) نزد آن حضرت پرورش یافت. پس از آنکه حضرت محمد(ص) به پیامبری مبعوث شد، علی(ع) نخستین نفر از مردان بود که اسلام آورد. پیامبر اسلام سه سال بعد از بعثت مأمور شد که خویشاوندان خود و مردم را آشکارا به پرستش خدای یگانه بخواند. محمدبن جَریر طَبَری در کتاب تاریخ خود نوشته است که چون رسول خدا در مجلسی دعوت خود را به خویشاوندانش رساند، گفت: « کدام یک از شما مرا در این کار یاری می‌کند تا برادر من، وَصّی من و خلیفۀ من در میان شما باشد؟» همه خاموش ماندند، تا آنکه علی(ع) گفت: «ای رسول خدا، آن کس من هستم.» پیامبر فرمود: «او برادر من، وَصی من و خلیفۀ من در میان شماست. سخن او را بشنوید و از او فرمان ببرید».