اَمین السلطان، میرزا علی اَصغرخان (1325-1275 ھق) از دولتمردان دورۀ قاجاریان و صدراعظم (نخستوزیر) ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه بود.
اَمیرکَبیر، میرزا تَقی خان (حدود 1268-1222 ه ق) نخستین صدراعظم ناصرالدین شاه قاجار بود و به اصلاحاتی مهم در زمینههای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دست زد.
امیر نِظام گَرّوسی (1317-1236 ھ ق) سردار و دولتمرد اصلاحطلب، ادیب و خوشنویس دورۀ قاجار است.
اُمَویان سلسلهای از فرمانروایان عرب بودند که پس از شهادت امام علی بن ابیطالب(ع)، از سال 41 تا 132 ه ق، با عنوان خلیفه بر سرزمینهای اسلامی حکومت کردند. قلمرو امویان در آغاز به شبهجزیرۀ عربستان و سرزمینهایی که تا زمان خلافت حضرت علی(ع) به تصرف مسلمانان درآمده بود محدود میشد، اما در آغاز قرن دوم هجری قمری، محدودۀ فرمانروایی آنها از شمال هندوستان تا اسپانیا را دربرگرفته بود. نخستین فرمانروای این سلسله مُعاویه بود که عُمَربن خَطّاب، دومین خلیفه از خلفای راشدین، او را والی شام کرده بود. جدِ معاویه که برادرزادۀ هاشم بن عَبدِ مَناف، جدِ بنیهاشم، بود اُمَیّه نام داشت. بههمینسبب معاویه و جانشینان او را امویان یا بَنی اُمیّه (فرزندان امیه) نامیدهاند.
اَمُرداد در دین زردشتی یکی از اَمِشاسپَندان، یعنی فرشتگان بزرگ اهورَمزدا، خدای یگانۀ ایرانیان باستان و زردشتیان، است. امرداد در زبان اوستایی، بهمعنی بیمرگی و جاودانگی است. زردشتیان او را نشانۀ جاودانگی اهورمزدا میدانند و عقیده دارند که او گیاهان را میرویاند و رمهها را افزایش میدهد. هر کس بهیاری او برخیزد و گیاه و دام را آرامش بخشد، سبب خشنودی امرداد میشود و از او پاداش نیکو خواهد یافت. در زبان فارسی امروزی بهجای امرداد واژۀ مرداد را بهکار میبریم.
نگاه کنید به خمینی، روح الله