مَشکور، محمدجواد (۱۳۷۴- ۱۲۹۷ ﻫ ش) استاد دانشگاه، تاریخنویس، ادیب و زبانشناس ایرانی است.
مُشیری، فریدون (1305-1379 ﻫ ش) شاعر نوگرای ایرانی است که در شعرهایش به ستایش زیبایی، دوستی و مهر پرداخته است.
مُشرف آزاد تهرانی، محمود (1312-1384 ﻫ ش) مشهور به م. آزاد، شاعر نوگرا و از نویسندگان ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران است. شعرهای او در ادبیات فارسی معاصر جایگاهی والا دارد. م.آزاد ادبیات کهن ایران، چیستانها، مثلها و ضربالمثلها را در قالب داستان و به زبانی ساده برای کودکان و نوجوانان مینوشت.
مُشار، خانبابا (1279-1359 ﻫ ش) کتابشناس ایرانی و نخستین کسی است که فهرستی جامع از کتابهای چاپی فارسی تهیه و منتشر کرده است.
مُشتاق اصفهانی، میر سید علی (1171- 1101 ﻫ ق) شاعر ایرانی است که نخست به سبک هندی شعر میگفت، سپس به جمع شاعران بازگشت ادبی (سبک عراقی) پیوست.
مُسَمَّط از انواع قالبهای شعر فارسی است که قافیۀ مصراعهای هر بند یکسان است. بهجز مصراع آخر بند که قافیۀ متفاوت دارد. این قافیه در مصرع آخر هر بند تکرار میشود. مسمط براساس شمار مصرعهای هر بند، نامگذاری شده است. شاعران بنا به ذوق خود مسمط را در بندهای سه، چهار، پنج و شش مصراعی سرودهاند.