قَطران تبریزی شهرت شرف الزمان ابومنصور، شاعر فارسیگوی قرن پنجم هجری قمری است. او از نخستین شاعرانی است که در آذربایجان به فارسی دری شعر گفتهاند.
قُرَّةالعین (1233-1268 ﻫ ق) شهرتِ فاطمه زرینتاج برغانی قزوینی، متخلص به طاهره، شاعر، نویسنده و از مبلغان مشهور آیین بابیه بود.
قُشِیری، ابوالقاسم عبدالکریم (465-376 ﻫ ق)، صوفی، متکلم و مفسر ایرانی است. رسالۀ قشیریه اثر مهم اوست.
قَریب، عَبدالعظیم (1344-1258 ﻫ ش) ادیب و بنیانگذار دستور زبان فارسی نوین و از مؤلفان نخستین کتابهای دستور زبان و ادبیات فارسی مدرسههای ایران است.
قِزِلایاغ، ثریا (۱۳۲۲-۱۳۹۹ ﻫ ش) کتابدار، استاد دانشگاه، نویسنده و پژوهشگر و مترجم ادبیات کودکان، همکار شورای کتاب کودک و فرهنگنامۀ کودکان و نوجوانان است. قزلایاغ در شناساندن اهمیت تدریس ادبیات کودکان و تربیت کتابدار متخصص کودک و نوجوان و نیز شناساندن اهمیت کتابخانههای آموزشگاهی نقشی مؤثر داشت. همچنین برای گسترش ابعاد اجتماعی کتابداری، یعنی ترویج خواندن و کتاب برای همه، بسیار کوشید.
شَهيدِ بَلخى (درگذشت 325 ﻫ ق) فيلسوف و شاعر ايرانى است. نام کامل او ابوالحسن شهيدبن حسين جَهوداَنكى است و همدورۀ رودکی بوده است.