اَلَموت قلعه‌ای بزرگ بوده است که اکنون ویرانۀ آن در شمال‌شرقی روستای گازُرخان، در شهرستان قزوین، برجاست. این قلعه حدود 170 سال مرکز حکومت اسماعیلیان بود. تاریخ بنای قلعۀ الموت به‌درستی معلوم نیست. در سال 246 ﻫ ق، در زمان علویان طبرستان ساخته و یا تجدید بنا شد. در سال 483 ﻫ ق، به‌دست حسن صباح، پیشوای اسماعیلیان، افتاد و تا سال 654 ﻫ ق، در دست اسماعیلیان باقی ماند. نام این قلعه و آبادیهای پیرامون آن، که الموت خوانده می‌شود، از دو واژۀ اَلَه به‌معنی عقاب، و اَموت به‌معنی آشیانه ترکیب شده است و معنای آن در گویش مردم دیلم آشیانۀ عقاب است. ناحیۀ الموت،که اکنون جزء بخش رودبار الموت است، روزگاری بسیار آباد و پوشیده از جنگل بوده است.

اُلَمپیک مجموعۀ مسابقاتی است که هر چهار سال یک‌بار، در رشته‌های گوناگون ورزشی در یکی از کشورهای جهان برگزار می‌شود و شامل بازیهای المپیک تابستانی و بازیهای المپیک زمستانی است. المپیک تابستانی در شهرهای بزرگ و المپیک زمستانی در شهرها و مناطق کوهستانی پوشیده از برف برگزار می‌شود.

المپیاد علمی مجموعۀ مسابقه‌های علمی جهانی است که سالانه در رشته‌های علوم پایه، نجوم و اخترفیزیک و نیز کامپیوتر میان دانش‌آموزان سالهای آخر دبیرستان برگزار می‌شود. هدف این مسابقات کشف استعدادها و ایجاد رقابت علمی میان دانش‌آموزان کشورهای مختلف در محیطی دوستانه است. المپیادهای علمی هرسال در یکی از کشورهای جهان برگزار می‌شود. کمیتۀ بین‌المللی هر رشتۀ علمی، برگزاری مسابقات آن رشته را برعهده دارد. روش انتخاب، آموزش و معرفی شرکت‌کننده‌های هر کشور، برای مسابقۀ بین‌المللی، برعهدۀ کمیتۀ ملی همان کشور است. در ایران، مسابقۀ انتخاب شرکت‌کنندگان در المپیاد در سه مرحله و در رشته‌های ریاضیات، شیمی، فیزیک، کامپیوتر، زیست‌شناسی و نجوم و اخترفیزیک برگزار می‌شود. برندگان مدال طلای هریک از این رشته‌ها به مسابقات جهانی اعزام می‌شوند.

اَلماس سنگ طبیعی بلوری است از کربن تقریباً خالص. این سنگ سخت‌ترین جسم طبیعی است که تاکنون شناخته شده است، یعنی می‌تواند هر جسم دیگری را بخراشد. الماس خالص، بی‌رنگ، شفاف و بسیار درخشنده است و وجود ناخالصیها آن را رنگین می‌کند. بسیاری از الماسهای طبیعی رنگی متمایل به زرد دارند. بعضی از الماسها سیاه، آبی، قهوه‌ای، خاکستری، صورتی، ارغوانی و یا قرمزند. قرمز کمیاب‌ترین رنگ در الماسهای طبیعی است.

اللّٰه مهم‌ترین و رایج‌ترین نام خداوند در اسلام است. این نام دست‌کم 700 2 بار در قرآن آمده است. بنابر آیات قرآن، اللّه، یگانه آفریدگار (خالق) و پروردگار (رَبّ) است. آسمانها و زمین را او به‌حق و نه از روی هوس آفریده است (سوره‌های عنکبوت، آیۀ 44، و اَنبیا،آیۀ 16). او فرمانروای مطلق عالم و مالک آسمانها و زمین است (سوره‌های آل‌عِمران، آیۀ 189؛ نِساء، آیۀ 126، و اِنعام، آیۀ 12). باد، ابر و باران به‌فرمان او و خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر او هستند (سوره‌های عنکبوت، آیۀ 48، و اَعراف، آیۀ 54). لحظه‌ای از کار جهان غافل نیست (سورۀ مؤمنون، آیۀ 17). بر همه‌‌چیز از جمله بر کارهای انسانها آگاه است (سوره‌های انعام، آیه 59؛ رَعد، آیۀ 42، و نَحل، آیۀ 91). آشکار و نهان را می‌داند (سورۀ بَقَره، آیۀ 77). مرگ و زندگی را او پدید آورده است (سوره‌های مُلک، آیۀ 2 و نَحل، آیۀ 70). جانها را در دَم مرگ، او می‌ستاند (سورۀ زُمَر، آیۀ 42). در قیامت همه را او زنده می‌کند (سورۀ انعام، آیۀ 36). به همۀ جانداران روزی می‌دهد و برای آدمیان روزیهای پاک فراهم می‌کند (سوره‌های عنکبوت، آیۀ 60؛ یونُس، آیۀ 31؛ اِسراء، آیۀ 70 و ق، آیۀ 11). نشانه‌های خود را همواره آشکار می‌کند تا مردم به اندیشه و تعقل روی آورند و هدایت پذیرند (سوره‌های بَقره، آیه‌های 242 و 246، و آل‌عمران، آیۀ 103). هدایت افراد بشر به‌دست خود اوست (سوره‌های طٰهٰ، آیۀ 50، و قِصَص، آیۀ 56). پیامبران از سوی او فرستاده شده‌اند تا مردم را به بندگی او، اللّه، بخوانند و به بهشت رهنمون شوند (سوره‌های نَحْل، آیۀ 36؛ بَقَره، آیۀ 221، و یونس، آیۀ 25).

نگاه کنید به اعتیاد