نگاه کنید به فرهنگ نویسی
لغت نامۀ دهخدا تألیف علی‌اکبر دهخدا، بزرگ‌ترین لغت‌نامه ـ دانشنامۀ زبان فارسی است. این کتاب واژه‌های فارسی، و نیز عربی، ترکی، مغولی و غیره را که وارد زبان فارسی شده‌اند؛ و همچنین اصطلاحات و ترکیبها و مَثلهای زبان فارسی را دربردارد. افزون بر اینها شامل شرحی دربارۀ نامهای تاریخی و جغرافیایی مربوط به ایران و قلمرو اسلام و برخی از کشورهای غیراسلامی نیز هست. واژه‌هایی که در این فرهنگ مدخل شده‌اند، اغلب همراه با نمونه‌هایی از متنهای منظوم و منثور زبان فارسی آمده‌اند. به هر یک از این نمونه‌ها شاهد می‌گویند. شاهدها نشان می‌دهند که واژۀ مورد نظر با چه معنی یا معنی‌هایی در زبان فارسی به‌کار رفته و در چه دوره‌ای مورد استفاده قرار گرفته‌اند. مدخلهای این کتاب به 466 343 عنوان می‌رسد که دستِ کم یک‌سوم از آنها نامهای تاریخی و جغرافیایی است.
لُغَتِ فُرس (فرهنگ اَسدی) کهن‌ترین فرهنگ فارسی است که تاکنون شناخته شده است. گردآورندۀ آن اسدی طوسی، شاعر ایرانی قرن پنجم هجری قمری و سرایندۀ گرشاسب‌نامه است.
نگاه کنید به عوفی، سدیدالدین محمد
لاهوتی، ابوالقاسم (1266-1335 ﻫ ش) شهرت ابوالقاسم الهامی، شاعر و روزنامه‌نگار انقلابی و آزادی‌خواه دورۀ مشروطه در ایران است.
لامعی گرگانی، ابوالحسن بن محمد بن اسماعیل (460 -411 ﻫ ق) شاعر مدیحه‌سرای ایرانی است.