الفبا مجموعه‌ای از حروف یا نشانه‌های نوشتاری است که بر پایۀ آواها یا صداهای هر زبان شکل گرفته و مرتب شده است و برای نوشتن به خط آن زبان به‌کار می‌رود. نشانه، به‌معنی حرف، مربوط به نوشتار است، اما صدا مربوط به گفتار است. الفبای فارسی 33 نشانۀ نوشتاری دارد.

نگاه کنید به ابوریحان بیرونی

الاهی‌نامه کتابی است منظوم در قالب مثنوی از عَطّارِ نیشابوری (6۱۸-۵۴۰ ﻫ ق)، شاعر و عارف ایرانی.

افشار، محمود (1362-1272 ﻫ ش) نویسنده، قاضی، فعال سیاسی و روزنامه‌نگار ایرانی و بنیان‌گذار و سردبیر مجلۀ آینده بود. او بخش عمدۀ دارایی خود را وقف پیشبرد زبان فارسی و فرهنگ ایران کرده است.

اَغانی (اَلاَغانی) کتابی است به زبان عربی نوشتۀ اَبوالفَرَج اصفهانی (356-284 ﻫ ق)، شاعر و ادیب عرب که در اصفهان زاده شد و رشد کرد. الاَغانی دانشنامه‌ای است ادبی مشتمل بر بعضی از ترانه‌ها و آهنگهای عربی، شعر، اصطلاحات موسیقایی، احوال شاعران وموسیقیدانان و خوانندگان برجسته از دوران پیش از اسلام تا قرن چهارم هجری قمری.

اَفراسیاب از چهره‌های داستانهای باستانی ایران و شاهنامۀ فردوسی است. او پسر پَشَنگ، از نوادگان تور، و پادشاه توران بود. پیش از آنکه پادشاه شود، به خون‌خواهی تور به ایران تاخت. نُوذَر، پادشاه ایران، را کشت و بر بخشی از ایران دست یافت. ازآن‌پس، مدتی ایرانیان با تورانیان ‌جنگیدند. سرانجام به‌سبب خشکسالی، دو سپاه دست از جنگ کشیدند و تورانیان به آن سوی رود جِیحون، که مرز طبیعی ایران و توران بود، بازگشتند. سالها بعد، افراسیاب بار دیگر به ایران تاخت. هنگامی‌که کِیقُباد پادشاه ایران شد، همراه رُستَم به جنگ افراسیاب شتافت و او را از ایران‌زمین راند.