آقا حسینقلی فراهانی (1294-1230 ه‍ ش) موسیقی‌دان، ردیف‌دان و نوازندۀ برجستۀ تار در دورۀ قاجاریان است.

آقا میرَک (میرجلال‌الدین اصفهانی) نقاش و تذهیب‌کار ایرانی قرن دهم هجری قمری است. او به میرک اصفهانی نیز شهرت داشت. برای آنکه با روح‌الله میرک خراسانی، که در هرات می‌زیست و استادِ کمال‌الدین بهزاد بود، اشتباه نشود او را میرک دوم نیز نامیده‌اند.

آرمسترانگ، لوئیس دنیِل (1971 -1900م، Louis Daniel Armstrong ) معروف به ساچمو، موسیقیدان، نوازندۀ نامدار ترومپت و خوانندۀ امریکایی است که شیوه‌ای نو در موسیقی جاز به وجود آورد. او نخستین تکنواز مشهور ترومپت است.

آبکار، کلارا (1375-1294 ﻫ ش) نقاش و نگارگر ایرانی است. دو تابلو یوسف و زلیخا و شیخ صنعان و دختر ترسا از آثار مشهور اوست.

آبستره شیوه‌ای است در هنرهای تَجَسمی و تزیینی که هنرمندان بیشتر از آن در نقاشی، مجسمه‌سازی و معماری استفاده می‌کنند. این هنر از روزگاران قدیم وجود داشته است و حتی در عرفان و موسیقی و شعر نیز راه یافته است. آبستره واژه‌ای است فرانسوی به‌معنی بَرگرفته (مُنتَزَع یا مُجَرَّد). اگر صفتی از صفتهای یک چیز یا چیزهای گوناگون را جدا از آن چیزها در نظر بگیریم، این کار را اِنتزاع یا تَجرید می‌گویند، مثل جدا فرض کردن رنگ آبی از همۀ چیزهای آبی‌رنگ.انتزاع یا تجرید ممکن است بیرون کشیدن یک مفهوم کلی باشد، مثل در نظر گرفتن مفهوم عدد جدا از مَعدود، یعنی همۀ چیزهایی که می‌توان آنها را شمرد. به‌همین‌سبب هنر آبستره را هنر انتزاعی یا هنر تجریدی نیز می‌گویند. این شیوۀ هنری ویژگیهای خاص خود را دارد و به آنچه در طبیعت و پیرامون انسان دیده می‌شود شبیه نیست. در این شیوه، هنرمند نمی‌کوشد تا آنچه را در دنیای مَحسوس، یعنی طبیعت پیرامون او وجود دارد، همان‌گونه که دیده می‌شود، مجسم کند یا به‌صورتی بازسازی‌شده و تغییرشکل‌یافته درآورد. هنرمند می‌کوشد تا اثری بیافریند که مستقل و استوار به خود باشد و هیچ‌گونه وابستگی به طبیعت نداشته باشد. با‌این‌همه، پرهیز از وابستگی به طبیعت و دنیای پیرامون در آفرینش آثار هنری به شیوۀ آبستره درجاتی دارد. در آثار هنرمندان این شیوه گاه رَگه‌هایی از بازسازی و تغییرشکل یافتن آنچه در پیرامون هنرمند دیده می‌شود می‌توان یافت. به‌همین‌سبب، اثری که کمتر به طبیعت و دنیای محسوس پیرامون هنرمند وابسته باشد، به شیوۀ آبستره نزدیک‌تر است.