آستاتین (Astatine) عنصری است شیمیایی و رادیواکتیو با نماد At. سنگین‌ترین عنصر از گروه هالوژنها است. عدد اتمی آن 85 و عدد جرمی پایدارترین ایزوتوپ آن 210 است. نقطۀ ذوب آن 302 و نقطۀ جوش آن 337 درجۀ سلسیوس است.

آرگون (Argon) عنصری است شیمیایی از گروه گازهای بی‌اثر با نماد Ar. عدد اتمی آن 18 و عدد جرمی آن 948/39 است. آرگون در طبیعت به‌صورت سه ایزوتوپ وجود دارد که همگی پایدار‌ند. آرگون گازی است بی‌رنگ، بی‌بو و بی‌مزه. نقطۀ ذوب آن 2/189- و نقطۀ جوش آن 7/185- درجۀ سلسیوس است. چگالی آرگون در دمای صفر درجۀ سلسیوس و فشار یک اتمسفر، 784/1 گرم بر سانتی‌متر مکعب است.

آتش بر اثر وقوع واکنشی شیمیایی به‌نام سوختن پدید می‌آید و با گرما، نور و شُعله همراه است. آتش بیشتر از سوختن تند، یعنی ترکیب شدن کَربُن و عنصرهای مواد سوختَنی با اکسیژن پدید می‌آید. کشف آتش و کاربردها و چگونگی افروختن آن از مهم‌ترین کشفهای آدمی در راه پیشرفت و تمدن بوده است.

نگاه کنید به آب سخت

آبِ سَخت آبی است که صابون در آن کَف نمی‌کند و سبزی در آن به‌خوبی نمی‌پزد. سبب سختی آب وجود نمکهای کلسیم، منیزیم و آهن محلول در آب است. این نمکها در جِدار لوله‌های آب و دیگهای بخار و مانند آنها رسوب می‌کنند. در دیگ بخار، این رسوبها سبب می‌شوند که گرما به‌دشواری از جدار دیگ به درون آن منتقل شود. با افزودن صابون به این آب، نخست مقداری از آن با نمکهای محلول ترکیب می‌شود و نمکهای نامحلول به وجود می‌آورد. لکه‌هایی که روی دستشویی و کاشی و وان حمام دیده می‌شوند همین نمکهای نامحلول‌اند. با افزودن صابونِ بیشتر به آب سخت نمکهای محلول در آن به‌صورت نامحلول درمی‌آیند و سختی آب گرفته می‌شود. از آن پس، صابون در این آب کف می‌کند. به‌همین‌سبب، شستشو با آب سخت به مصرف صابون بیشتری نیاز دارد.

آبِ سنگین ماده‌ای است مرکب از دو‌تریُم (هیدروژنِ سنگین) و اکسیژن. نام شیمیایی آن دوتریم اکسید و فرمول آن O2D است. آب سنگین مایعی است شبیه آب و به مقدار بسیار کم در آب معمولی نیز وجود دارد. دوتریم از ایزوتوپهای ئیدروژن (هیدروژن) با عدد جرمی 2 است. به‌‌همین‌سبب، مولکول آب سنگین از مولکول آب معمولی سنگین‌تر است.