قیر مادۀ معدنی (هیدروکربنی) سیاه و چسبنده‌ای است که بیشتر از عناصر هیدروژن و کربن و به مقدار جزئی از نیتروژن، گوگرد و اکسیژن تشکیل شده است. قیر در دمای معمولی جامد است، اما بر اثر گرما نرم می‌شود. نقطۀ جوش آن 500 درجۀ سلسیوس (C°) است. قیر در برابر رطوبت بسیار نفوذناپذیر و در برابر بسیاری از املاح و اسیدها مقاوم است. این ماده در بیشتر انواع نفت خام وجود دارد و در جاده‌سازی، رنگ‌سازی و به‌عنوان عایق رطوبت به‌کار می‌رود.

قندها یا هیدراتهای کربن(CH2O) یکی از فراوان‌ترین ترکیبات آلی پیکر موجودات زنده هستند. قندها از کربن، هیدروژن و اکسیژن به نسبت یک مولکول کربن، یک مولکول اکسیژن و دو مولکول هیدروژن تشکیل می‌شوند. قندها مهم‌ترین منبع تأمین و ذخیرۀ انرژی جانداران‌اند و همچنین در ساختمان سلولی موجودات زنده به‌ویژه گیاهان نقش دارند. قندها را، که طی فرایند فتوسنتز در گیاهان سبز ساخته می‌شوند، به مونوساکاریدها، دی‌ساکاریدها و پلی‌ساکاریدها تقسیم می‌کنند.

قَطران ماده‌ای است چسبنده، غلیظ و روغنی به رنگ قهوه‌ای تیره یا سیاه، با بویی تند که از تقطیر تخریبی مواد آلی مانند چوب، زغال‌سنگ، نفت خام و تورب (زغال‌سنگ نارَس) به‌دست می‌آید. تقطیر تخریبی فرایندی است که طی آن‌ مادۀ اولیه را بدون حضور هوا به‌شدت گرم، و بخار حاصل را سرد می‌کنند. قطران مخلوطی از هیدروکربنها و کربن آزاد به‌دست‌آمده از مواد آلی مایع و جامد است که در آب حل نمی‌شود. در گذشته از قطران برای گرما و روشنایی، و از قطران چوب برای عایق کردن کشتیهای چوبی در برابر آب استفاده می‌کردند. اگر قطران را تَقطیر کنند، مواد حاصل را می‌توان در تهیۀ داروها، رنگها، مواد منفجره، عطرها، رِزینها، پلاستیکها، مواد عایق، روغنها، مواد ضدعفونی‌کننده، الیاف، اسید استیک، متانول و روغن کاج به کار برد. باقی‌ماندۀ غیرقابل تقطیر قطران، نوعی قیر است که در راه‌سازی و برای محافظت چوب و پوشش لوله‌ها به‌کار می‌رود.

قَلع (Tin) عنصری است شیمیایی با نماد Sn، عدد اتمی 50 و عدد جرمی 7/118. نقطۀ ذوب قلع 97/231 درجۀ سلسیوس (C°) و نقطۀ جوش آن C° 2602 است. قلع دو نوع سفید و خاکستری دارد. چگالی قلع سفید 28/7 و چگالی قلع خاکستری 75/5 گرم بر سانتی‌متر مکعب در C°20 است. قلع 10 ایزوتوپ پایدار دارد که در سنگ معدن یافت می‌شود.