اِمپراتوری شکلی از سازمان سیاسی و نظامی حکومتی است که در آن قدرت مرکزی بر کشورها و سرزمینهایی پهناور فرمان می‌راند و مردمانش را قومهایی با فرهنگهای گوناگون تشکیل می‌دهند. این سرزمینها، گاهی به‌هم‌پیوسته‌اند و گاهی دور از یکدیگرند. حکومت امپراتوری معمولاً با نیروی نظامی بر قومها و ملتهای دیگر چیره می‌شود، در طول مدتی کوتاه یا طولانی آنها را با قانونها و آرمانهای خود ظاهراً متحد می‌کند و دادوستد فرهنگی و تجاری میان آن قومها را توسعه می‌دهد. انگیزۀ تشکیل امپراتوریها برتری‌طلبی اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی بوده است که با اسلحه یا ترویج عقاید مذهبی یا به‌کمک یک ایدئولوژی اعمال شده است.

امامیّه بزرگ‌ترین و مهم‌ترین فرقۀ مذهب شیعه (تشیع) است. شیعه به مسلمانانی گفته می‌شود که پس از پیامبر اسلام(ص) به جانشینی بلافصل امام علی ابن ابی‌طالب(ع) و امامت آن حضرت معتقدند. مذهب شیعه به چند شاخۀ مهم تقسیم می‌شود. از میان آنها می‌توان شیعۀ امامی یا شیعۀ اِثنی‌عشری (دوازده امامی)، زیدیه و اسماعیلیان را نام برد. از یک قرن پیش کلمۀ امامیه را فقط در مورد شیعۀ اثنی‌عشری (دوازده امامی) به‌کار می‌برند.

اِمام موسىٰ کاظم(ع) ، ابوالحسن موسی ‌بن جعفر(ع)، هفتمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و نهمین معصوم از چهارده معصوم است. ایشان را به‌سبب بردباری و تحمل دشواریها کاظم (فروخورندۀ خشم) نامیده‌اند. پدرش، امام جعفر صادق(ع)، ششمین امام شیعیان، و مادرش حمیده، از مردم مراکش (مغرب) یا اَندلُس (اسپانیا) است. اِمام موسىٰ کاظم(ع) در سال 128 یا 129 ھ ق، در اَبواء، محلی میان مکه و مدینه، به‌دنیا آمد و در سال 183 ھ ق، در زندان هارون‌الرشید وفات یافت. مرقد آن حضرت در کاظمین، نزدیک بغداد، از زیارتگاههای مهم شیعیان است.

اِمام مُحَّمد تقی(ع) ، ابوجعفر محمدبن علی، نهمین امام از امامان دوازدۀگانۀ شیعیان و یازدهمین معصوم از چهارده معصوم است. مشهورترین لقبهای آن حضرت جواد (بخشنده) و تقی (پرهیزگار) است. پدرش امام رضا(ع) و مادرش سَبیکه یا ریحانه یا دُرّه از مردم نوبی (شمال سودان) است. امام محمد تقی(ع) در سال 195 ھ ق، در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 220 ھ‌ق، در بغداد وفات یافت. مرقد آن حضرت در کاظِمَین کنار مرقد امام موسی کاظم(ع) قرار دارد.

اِمام مُحَمَّد باقِر(ع) ، ابوجعفر محمدبن علی، پنجمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و هفتمین معصوم از چهارده معصوم است. پدر آن حضرت، امام زین‌العابدین(ع) و مادرش فاطمه، دختر امام حسن(ع)، است. امام محمد باقر(ع) در سال 57 ھ ق، در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 114 ھ ق، وفات یافت. مرقد آن حضرت در قبرستان بقیع در مدینه است. لقب ایشان به‌سبب دانش بسیارش باقِرالعُلوم (شکافندۀ دانشها) است.

نگاه کنید به امام زمان