کاکایی پرنده‌ای است دریایی از راستۀ سَلیم‌سانان و خانوادۀ کاکاییها که در ساحل دریاها، اقیانوسها، دریاچه‌ها و تالابهایِ سراسر جهان زندگی می‌کند. تاکنون حدود 40 گونه کاکایی در جهان شناخته شده است که در ایران 15 گونه از آنها دیده می‌شود.
کاج درختی است سوزنی‌برگ، همیشه‌سبز و بومی منطقه‌های معتدل نیم‌کرۀ شمالی که خیلی کم به‌صورت درختچه هم دیده می‌شود. تاکنون بیش از 100 گونه از این درخت شناسایی شده است که در سراسر جهان انتشار دارد. از دیرباز، گونه‌های متعددی از این درخت مانند کاج چتری، کاج سیاه، کاج دریایی و کاجهایی که با نام کاج ایرانی (کاج تهران) و کاج کاشفی معروف شده، برای جنگل‌کاری و ایجاد فضای سبز به ایران آورده شده است. از چوب کاج اَلوار تهیه می‌کنند، ازاین‌رو اهمیت اقتصادی دارد. بسیاری از گونه‌های این درخت نیز زینتی است و برخی را برای ایجاد جنگل در منطقه‌های وسیع می‌کارند.
کاغذ ورقه‌ای نازک، هموار و شکل‌پذیر است که معمولاً از خمیر الیاف گیاهی (بیشتر از چوب درختان) تهیه می‌شود. از الیاف مصنوعی و مواد معدنی نیز کاغذ ساخته می‌شود. کاغذ کاربردهای گوناگون دارد که مهم‌ترین آن نوشتن، چاپِ کتاب و نشریات است. کاغذ از زمان اختراع آن تا امروز وسیله‌ای مهم و قابل‌اعتماد برای انتقال اندیشۀ بشر بوده است که پیدایش صنعتِ چاپ بر اهمیت آن بسیار افزود.
کاغذ و تا (اوریگامی) هنر سنتی ژاپن برای ساخت اشیای تزیینی است که با روش تا کردن کاغذ انجام می‌شود. در این روش، از بریدن و چسباندن کاغذ استفاده نمی‌شود، فقط با تا کردن است که شکل به‌دست می‌آید. در زبان ژاپنی، اوری به‌معنای تا کردن و گامی به‌معنای کاغذ است.
کادوسیها قومی بودند که پیش از آمدن آریاییها به فلات ایران، در جنوب غربی دریای خزر (نواحی گیلان کنونی) و شرق آذربایجان می‌زیستند. نام کادوسیها نخستین‌بار در اوستا آمده است. پژوهشگران اَرمنی در نوشته‌های خود از آنها با نام کاتی‌شیان (کات‌شان) یاد کرده‌اند و بعضی تاریخ‌نویسان آنها را نیاکان تالشهای کنونی دانسته‌اند.کادوسیها مردمانی شکارچی و دامدار بودند و برای یافتن چراگاه و مراتع حاصلخیز به اراضی و جنگلهای اطراف دریای خزر (کاسپین) آمدند و در آنجا ساکن شدند. این قوم در حدود 750 سال پیش از میلاد با سکاها که به شمال غرب ایران مهاجرت کرده بودند درآمیختند، سپس مانند طایفه‌های دیگر این مناطق، تحت حکومت سکاها قرار گرفتند.
کابُل پایتخت و بزرگ‌ترین شهر افغانستان و مرکز ولایت کابل است که در شرق افغانستان، در میان رشته‌کوههای هندوکُش قرار دارد و رود کابل از میان آن می‌گذرد. کابل شامل دو بخش جدید و قدیم است که مرکز شهر در بخش قدیمی آن قرار دارد. جمعیت کابل در حدود 000 117 4 نفر است (برآورد سال 1397 ﻫ ش). در کابل، مردمی از اقوام افغانستان، از‌جمله تاجیکها، هَزاره‌ها و پَشتوها زندگی می‌کنند. مردم کابل مسلمان‌اند و به زبان فارسی دَری و نیز پَشتو سخن می‌گویند.