امپرتوری مقدس روم

امپراتوری مقدس روم (1806-962 م) امپراتوری پهناوری بود که قلمرو آن بخشی بزرگ از سرزمینهای اروپایی، به‌ویژه آلمان و ایتالیا را دربرمی‌گرفت. اهمیت آلمان برای این امپراتوری از آن‌رو بود که امپراتوران می‌توانستند با سلطه بر این سرزمین بر بسیاری از شاهان و فرمانروایان اروپایی فرمان برانند. اهمیت ایتالیا برای امپراتوری از آن لحاظ بود که شهر رم، پایتخت امپراتوری باستانی روم، و جایگاه پاپ، بالاترین مقام روحانی مسیحی، در آنجا قرار داشت. منظور از تشکیل امپراتوری مقدس روم، فرو نشاندن کشمکشها میان فرمانروایان اروپایی و سران کلیسا و نیز ایجاد یک امپراتوری نیرومند مانند امپراتوری باستانی روم بود. امپراتوری باستانی روم، از قرن سوم پیش از میلاد، تا قرن پنجم میلادی، از لحاظ سیاسی و نظامی و از قرن چهارم میلادی، از لحاظ مذهبی بخش بزرگ اروپا را زیر فرمان خود داشت.

اَکَد

اَکَد سرزمینی باستانی در بین‌النهرین بوده است، در محلی که رودهای دِجله و فُرات به‌هم نزدیک می‌شوند.

اَشرَف افغان

اَشرف اَفغان رئیس طایفۀ غَلجایی، از طایفه‌های افغان، از طایفه‌های کهن ایرانی ساکن در شرق ایران، بود که از سال 1137 تا 1142 ﻫ ق، بر قسمتی از این سرزمین فرمانروایی کرد. محمود افغان، پسرعموی اشرف، در سال 1135 ﻫ ق، سلطان حسین صفوی، نهمین پادشاه صفویان، را از سلطنت برکنار کرد و به زندان انداخت و خود در اصفهان بر جای او نشست. اشرف در سال 1137 ﻫ ق، محمود را کشت و خود جانشین او شد.

لینکلن، آبراهام

لینکُلن آبراهام (Abraham Lincoln، 1809-186۵ م) حقوقدان و شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحد امریکا است که در لغو برده‌داری و حفظ یکپارچگی این کشور در دورۀ جنگ داخلی، نقشی اساسی داشت.

لومومبا، پاتریس اِمِری

لومومبا، پاتریس اِمِری (Patrice  Émery Lumumba، 1925-1961 م) رهبر جنبش استقلال‌طلبانۀ مردم کنگو علیه استعمار این کشور توسط دولت بلژیک، و نخستین نخست‌وزیر جمهوری دموکراتیک کنگو بود.