نگاه کنید به آل عبا

اصحاب‌ کَهْف لقب چند تَن خداپرست است که در زمان پادشاهی بُت‌پرست، به‌نام دَقیانوس، می‌زیستند. این چند تن، به فرمان خداوند، در غاری به خوابی طولانی رفتند، از‌این‌رو اصحاب کهف (یاران غار) نامیده شدند. در قرآن، داستان ایمان آوردن اصحاب کهف در سورۀ کهف آمده است. اصحاب کهف از داستانهایی است که نزد یهودیان و مسیحیان نیز سابقه دارد.

اَصحاب (صَحابه) عنوانی است که به یاران حضرت محمد(ص) و مسلمانان زمان ایشان داده شده است. در اینکه کدام‌یک از مسلمانان زمان پیامبر را می‌توان از صحابۀ او شمرد، نظرهای گوناگون وجود دارد. بعضی از صاحب‌نظران در علوم اسلامی کسی را که پس از دیدار با پیامبر(ص)، اسلام آورده و مسلمان از دنیا رفته باشد از اصحاب به‌شمار می‌آورند. برخی دیگر از صاحب‌نظران، مسلمانانی را که به ملاقات پیامبر(ص) موفق شده و حدیثی از ایشان روایت کرده‌اند یا در یکی از غزوه‌ها شرکت داشته یا در آن شهید شده‌اند، از صحابۀ آن حضرت می‌دانند.

اَصحاب صُفّه به گروهی از مسلمانان تهیدست گفته می‌شد که از پِی هجرت پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند و چون جایی برای سکونت نداشتند در صُفّه (ایوان سقف‌دار) مسجد پیامبر، در مدینه، اقامت کردند. بعدها این گروه اَهل صُفّه نامیده شدند.

اَصحابِ فیل نام سپاهیانی است که به‌سرکردگی اَبرَهَه، که از طرف پادشاه حَبَشه بر یمن فرمانروایی می‌کرد، برای ویران کردن کعبه به مکه رفتند. چون این سپاهیان با فیل حرکت می‌کردند، آنان را اصحاب فیل (دارندگان فیل) خوانده‌اند. در قرآن، سورۀ فیل دربارۀ اصحاب فیل است.

اَشْعَریان گروهی از مسلمانان‌اند که در کلام (علم اُصول دین) و عقاید پیرو اندیشه‌های ابوالحسن اشعری هستند.