اَلفیه (اَلفیۀ ابن مالک) کتابی منظوم است از محمدبن عبدالله‌بن مالک، ادیب و دانشمند صرف و نحو عرب. این کتاب خلاصه‌ای است مشتمل بر 1002 بیت از کتاب منظوم او در نحو به‌نام الکافیةُ الشافیه. هر یک بیت و گاهی دو بیت این کتاب یکی از قاعده‌های نحو را به‌صورت فشرده بیان می‌کند. نام الفیه از واژۀ عربی اَلف (هزار) گرفته شده و به‌معنی هزارتایی یا هزار بیتی است.
اَلغَدیر کتابی است به زبانی عربی نوشتۀ علامۀ امینی، عالِم دینی و ادیب نامی، دربارۀ اثبات امامت و ولایت امام علی‌بن ابی‌طالب(ع) براساس مهم‌ترین منابع اهل سنت و شیعه. نام کامل آن الغَدیر فی الکتاب و السُنَّة وَ الادَب است. در این کتاب حدیثها و روایتهایی انبوه دربارۀ جانشینی حضرت علی(ع) پس از پیامبر و بررسی و نقد نوشته‌هایی دربارۀ غَدیر خُم و مذهب شیعه گرد آمده است. ازاین‌رو، الغدیر در جهان اسلام ارزش بسیار دارد. نام کتاب برگرفته از نام غدیر خم، جایی در نزدیکی مکه، است که پیامبر در راه بازگشت از واپسین حج خود (حَجَةُ الوداع) در آنجا توقف کرد و پس از سخنانی خطاب به یاران و همراهانش، حضرت علی(ع) را مولای مؤمنان و جانشین خود خواند.
اَعلیٰ نام هشتادوهفتمین سورۀ قرآن است که در مکه بر پیامبر اسلام نازل شد و نوزده آیه دارد. اعلیٰ به زبان عربی یعنی برتر، بالاتر و برگزیده. چون در نخستین آیۀ این سوره نام خداوند با صفت اعلیٰ به کار رفته است، این سوره را اعلیٰ نامیده‌اند.
اَعراف نام هفتمین سورۀ قرآن است که در مکه بر پیامبر اسلام نازل شد و 206 آیه دارد. کلمۀ اعراف، که دو بار در این سوره آمده است، به‌معنی مکان بلند حایل میان بهشت و دوزخ است (آیه‌های 46 و 48).
اصول دین و اصول مذهب به پایه‌های اعتقادی دین اسلام و مذهب تشیع گفته می‌شود.
نگاه کنید به کافی