مُسلِم بن عَقیل (شهادت 60 ﻫ ق) پسرعموی امام حسین(ع) و از سرداران لشکر اوست. مسلم در جنگ صفین نیز در میان یاران حضرت علی(ع) بود. در زمان امامت امام حسین بهعنوان نمایندۀ او برای بیعت گرفتن از مردم کوفه به آنجا رفت و در رویارویی با عبیدالله بن زیاد، حاکم کوفه، شهید شد.
مسیحیت از دینهای توحیدی است که پیامآور آن حضرت عیسی(ع) است. او در سرزمین فلسطین که بسیاری از ساکنان آن یهودی بودند، این دین الاهی را آشکار کرد. مسیحیت برگرفته از زندگی و آموزههای عیسی مسیح و وحی الاهی است.
مسجدهای ایران در دو قرن اول و دوم هجری با طرح سادۀ عربی (شبستانی) ساخته میشدند که اغلب آنها از میان رفتهاند. در قرنهای بعد، مسجدهایی با طاقهای بزرگ، ورودی و ایوان ساخته شد که از معماری اشکانیان و ساسانیان الهام گرفته بود. بسیاری از مسجدهای ایران شهرت جهانی دارند.
مسجدُالاَقصی یکی از مهمترین مسجدهای اسلامی است که در بیتالمقدس (قدس)، در فلسطین واقع شده است. نام مسجدالاقصی نخستینبار در قرآن، در وصف سفر شبانۀ پیامبر اسلام از مکه به بیتالمقدس آمده است (سورۀ اسراء، آیۀ ۱). ازاینرو، گروهی از مفسران، منظور از مسجدالاقصی (دورترین نیایشگاه) را در قرآن، شهر کهن بیتالمقدس دانستهاند و بعضی از تاریخدانان آگاه از تاریخِ قدس، مانند ابن طاووس، خودِ شهر را بیتالله الاقصی نامیدهاند. بااینحال بعضی دیگر، بهطور خاص معبد سلیمان (هیکل سلیمان) در همان شهر را مسجدالاقصی خواندهاند. هیکل سلیمان از کهنترین نیایشگاههای بنیاسراییل بود و در کنار قبةالصخره (محل معراج پیامبر اسلام) قرار داشت.
مَسجِدُالحَرام نام مهمترین و مقدسترین مسجد جهان است. مسجدالحرام در شهر مکه واقع است و کعبه، قبلۀ مسلمانان، در میان آن قرار دارد. صفت حرام از پیش از اسلام بر آن اطلاق میشده است، زیرا از همان روزگار اموری چون جنگ و آسیب رساندن به کسانی که وارد آن مسجد میشدند، و برخی کارها و رفتارهایی که در مساجد دیگر جایز است، در این مسجد حرام بوده است. بههمیندلیل در فقه اسلامی نیز احکام مخصوص دارد. عنوان مسجدالحرام چندینبار در قرآن کریم آمده است. (بقره، آیههای 144، 149، 150، 191؛ توبه، آیۀ 28؛ حج، آیۀ 25و مائده، آیۀ 2)
مَسجدُالنَبی (مسجد پیامبر(ص)) دومین مسجد مقدس و زیارتگاه مسلمانان پس از مسجدالحرام (کعبه) است. این مسجد بهدست پیامبر اسلام(ص) و اصحاب او در نخستین روزهای هجرت به مدینه ساخته شد. خانه و مرقد رسول اکرم(ص) نیز در این مسجد جای دارد. توسعۀ مسجدالنبی از زمان حیات پیامبر آغاز شد، سپس بهدست خلفا و حاکمان مسلمان ادامه یافت و بناهای جدید در آن ساخته شد و بناهای پیشین مرمت یا بازسازی شدند.