مشکاتیان، پرویز (۱۳۳۴-۱۳۸۸ ﻫ ش) آهنگساز ایرانی و نوازندۀ سنتور و سهتار است.
مُرَقَّع واژهای عربی است بهمعنای جامۀ وصلهدار که معمولاً صوفیان در بر میکردند. در هنر به مجموعهای از قطعههای نقاشی، نگارگری و خوشنویسی روی کاغذ یا پارچه گفته میشود که در دفتری مخصوص (آلبوم) گرد آمده و جلد شده است. برای ساختن مرقع قطعههای هنری را تکتک روی مقوا میچسبانند. حاشیۀ قطعهها را بهصورت یکنواخت با آب طلا یا لاجورد کادربندی و اطراف کادر را با تذهیب و تشعیر میآرایند. قطعهها را با نوار باریک کاغذی، پارچهای یا چرمی از طول یا عرض به هم وصل میکنند، بهگونهایکه بهصورت آکاردئونی باز و بسته میشوند. قطعۀ اول و آخر هم به جلد روغنی (لاکی) متصل میشود. مرقع وقتی که باز میشود، قطعهها در کنار هم دیده میشوند و هنگامی که بسته است مانند کتاب به نظر میرسد. مرقع نمونهای نفیس از هنرهای جلدسازی، صحافی و کتابآرایی است.
مَراغی (مراغهای)، عبدالقادر (838-768 ﻫ ق) موسیقیدان، شاعر، خوانندۀ ایرانی و از نویسندگان شاخص در زمینۀ موسیقی نظری است. مهمترین اثر او کتاب جامعالالحان است که اطلاعاتی کامل و دقیق دربارۀ موسیقی قرن هشتم و نهم هجری قمری بهدست میدهد.
محمدی، اصغر (1363-1317 ﻫ ش) مجسمهساز، نقاش و معلمِ ایرانی است که در زمینۀ آموزشِ هنر نقاشی به کودکان بسیار کوشید.
محمدْ زمان (حدود 1120-1049 ﻫ ق) نقاش و تصویرگر ایرانی است. او شیوۀ نقاشی اروپایی و هندی را در نگارگری ایرانی بهکار برد و روش خاص خود را در نقاشی منظره و طبیعت ابداع کرد. این نوآوری بر سبک نقاشی ایرانی و نقاشان پس از او تأثیر بسیار گذاشته است.
محمدپرست، عثمان (1401-1307 ﻫ ش)، معروف به عثمان خوافی، نوازندۀ دوتار و از نیکوکاران مدرسهساز ایرانی است.