آسمان‌خراش

آسمان‌خَراش بَنایی است بسیار بلند که بیش از بیست طبقه داشته باشد. از این بناها، هم برای جای زندگی مردم و هم برای کارهای اداری و مانند آن استفاده می‌کنند. ساختمان این‌گونه بناها از حدود صد سال پیش در بعضی از شهرهای بزرگ و بسیار پرجمعیت جهان، که با کمبود زمین روبه‌رو هستند، آغاز شد. گذشته از اینها، توجه به صرفه‌جویی در هزینه‌های گوناگون ساختمانی و سود فراوانی که از سرمایه‌گذاری در این راه به دست می‌آید، در افزایش آسمان‌خراشها در جهان مؤثر بوده است.

آرامگاه

آرامگاه (مَقبَره) بنایی است که بر گور بعضی از بزرگان دین، قهرمانان ملی و شخصیتهای علمی، هنری و سیاسی ساخته می‌شود. بعضی از خانواده‌ها نیز برای مردگان خود مقبره یا آرامگاه خانوادگی بنا می‌کنند. گاهی واژۀ آرامگاه را به‌معنی گور یا مَزار نیز به کار می‌برند.

آتشکده

آتَشکَده بنایی است که ایرانیان باستان و زردشتیان، آتش مقدس را در آن نگه‌داری می‌کردند. پس از مسلمان شدن ایرانیان، آتشکده‌ها کم‌کم از میان رفتند. بعضی از این بناها نیز با تغییراتی به مسجد تبدیل شدند. امروزه در ایران از آتشکده به‌عنوان بنایی باستانی و تاریخی یاد می‌شود.

کاروانسرا

کاروانسَرا اقامتگاهی بین‌راهی است برای استراحت افرادی که دسته‌جمعی سفر می‌کردند و نیز بازرگانانی که کالای خود را با کاروان از جایی به جای دیگر می‌بردند. کاروانسراهایی نیز در شهرها ساخته می‌شدند که بیشتر برای مبادلۀ کالا و بازرگانی استفاده می‌شد، مسافران خسته از راههای طولانی برای صرف غذا و دیگر نیازها از آنها بهره‌مند می‌شدند.

قلعه

قَلعه (دِژ) بنایی مستحکم و استوار است که بیشتر برای مقاصد نظامی، چه دفاع از شهرها و سرزمینها و چه هجوم و کشورگشایی، ساخته می‌شد. قلعه‌ها شکلها و مساحتهای گوناگون داشتند. بقایای بیش از پنج‌هزار قلعه در دشتها، کویرها و کوهستانهای ایران به‌جا مانده است. واژۀ قلعه شکل عربی‌شدۀ کَلا در فارسی میانه است. این واژۀ فارسی به‌صورت کَلات و کَلاک نیز به کار می‌رفت. کلمه‌های ‌دژ و ارگ نیز با اندک تفاوتهایی، معادل قلعه یا کلا در متون فارسی به‌کار رفته است.