شَهیدِ اوّل (786 – 734 ﻫ ق) لقبِ شَمس‌الدین‌محمدبن مَکّی، فقیه و اندیشمند شیعۀ قرن هشتم هجری قمری است. شمس‌الدین نخستین فقیه شیعه‌مذهبی است که به‌سبب اعتقاداتش به شهادت رسید از‌این‌رو او را شهید اول نامیده‌اند.
شهادت واژه‌ای است عربی که در زبان فارسی به‌معنی کشته‌‌شدن در راه خدا به‌کار می‌رود. این واژه در زبان عربى از ریشۀ شَهَدَ و به‌معنى گواهى دادن و آشكار است. در قرآن حدود 160 بار شهادت و واژه‌های هم‌ریشۀ آن، در معنی عربی آن به‌‌كار رفته است. واژۀ شهید نیز با شهادت هم‌ریشه است و در عربی نیز یکی از معنی‌های آن کسی است که در راه خدا کشته شود.
کاشفی سبزواری، کَمال‌الدین حسین‌بن علی (درگذشت 910 ﻫ ق) معروف به ملاحسین واعظ کاشفی، مفسّر قرآن، نویسنده و واعظ معارف دینی است.
کاشِفُ‌الغِطاء، شیخ جعفربن خِضر (1228-1154ﻫ ق) از عالمان و فقیهان بزرگ شیعه است. نسبت او به مالک اَشتَر نَخعی، از فرماندهان امام علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) می‌رسد.
کافِرون یکصدونهمین سورۀ قرآن کریم است که در مکه بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است و شش آیه دارد. نام سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است، زیرا خطاب به کافران سخن می‌گوید.
غافِر (المؤمن) نام چهلمین سورۀ قرآن کریم است که در مکه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده و 85 آیه دارد. غافر از صفات خداوند به‌معنی آمرزندۀ گناه است و پیام رحمت و مغفرت الاهی را دربردارد. نام این س از آیۀ سوم آن گرفته شده است. نام دیگر این سوره المؤمن است که اشاره به داستان مردی مؤمن از خاندان فرعون دارد.