اُمِّ سَلَمه از زنان بزرگ صدر اسلام و از همسران حضرت محمد(ص) بود. هنگامی‌که کفار مکه به آزار مسلمانان پرداختند، ام ‌سلمه با همسرش، ابوسَلَمۀ مَخزومی، و مهاجران دیگر نخست به حَبَشه و سپس به مدینه (یَثرب) هجرت کرد. پس از مرگ شوهرش، به همسری پیامبر اسلام درآمد. ام ‌سلمه از پیامبر حدیثهایی ازجمله حدیثی مهم دربارۀ اهل بیت آن حضرت روایت کرده است. او پس از وفات پیامبر، از پیروان امام علی‌بن ابی‌طالب(ع) و فرزندانش امام حسن مجتبىٰ(ع) و امام حسین(ع) بود.

اَمربه مَعروف و نَهی از مُنکَر هفتمین و هشتمین فرع از فروع دین اسلام است. امر به‌ معروف یعنی فراخواندن مردم به ‌انجام دادن کارهای نیک و پیروی از دستورهای دینی، و نهی ‌از مُنکَر یعنی بازداشتن آنان از گناه و کارهای زشت، ناپسند و حرام.

اُمَّت در اسلام بیشتر به‌معنی پیروان یک پیامبر و یک دین به‌کار می‌رود. چنان‌که پیروان حضرت محمد(ص) را امت محمدی و پیروان حضرت عیسىٰ(ع) را امت عیسىٰ مسیح می‌خوانند.

اِمام مُحَمَّد باقِر(ع) ، ابوجعفر محمدبن علی، پنجمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و هفتمین معصوم از چهارده معصوم است. پدر آن حضرت، امام زین‌العابدین(ع) و مادرش فاطمه، دختر امام حسن(ع)، است. امام محمد باقر(ع) در سال 57 ھ ق، در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 114 ھ ق، وفات یافت. مرقد آن حضرت در قبرستان بقیع در مدینه است. لقب ایشان به‌سبب دانش بسیارش باقِرالعُلوم (شکافندۀ دانشها) است.

اِمام مُحَّمد تقی(ع) ، ابوجعفر محمدبن علی، نهمین امام از امامان دوازدۀگانۀ شیعیان و یازدهمین معصوم از چهارده معصوم است. مشهورترین لقبهای آن حضرت جواد (بخشنده) و تقی (پرهیزگار) است. پدرش امام رضا(ع) و مادرش سَبیکه یا ریحانه یا دُرّه از مردم نوبی (شمال سودان) است. امام محمد تقی(ع) در سال 195 ھ ق، در مدینه به‌دنیا آمد و در سال 220 ھ‌ق، در بغداد وفات یافت. مرقد آن حضرت در کاظِمَین کنار مرقد امام موسی کاظم(ع) قرار دارد.

اِمام موسىٰ کاظم(ع) ، ابوالحسن موسی ‌بن جعفر(ع)، هفتمین امام از امامان دوازده‌گانۀ شیعیان و نهمین معصوم از چهارده معصوم است. ایشان را به‌سبب بردباری و تحمل دشواریها کاظم (فروخورندۀ خشم) نامیده‌اند. پدرش، امام جعفر صادق(ع)، ششمین امام شیعیان، و مادرش حمیده، از مردم مراکش (مغرب) یا اَندلُس (اسپانیا) است. اِمام موسىٰ کاظم(ع) در سال 128 یا 129 ھ ق، در اَبواء، محلی میان مکه و مدینه، به‌دنیا آمد و در سال 183 ھ ق، در زندان هارون‌الرشید وفات یافت. مرقد آن حضرت در کاظمین، نزدیک بغداد، از زیارتگاههای مهم شیعیان است.