صابری فومَنی، کیومرث (1383-1320 ﻫ ش) مشهور به گل‌آقا، طنزپرداز و روزنامه‌نگار ایرانی است. او بنیان‌گذار مؤسسۀ گل‌آقا بود که مجلاتِ طنز گُل آقا را منتشر می‌کرد.
صابِر، علی‌اکبر طاهرزاده (1911 – 1862م) شاعر طنزگوی آذربایجانی است که به زبان ترکی آذربایجانی شعر می‌گفت و با روزنامۀ ملانصرالدین همکاری داشت. مجموعه شعرهای او هوپ‌هوپ‌نامه نام دارد.
صابِئین نام فرقه‌ای دینی پیرو حضرت یحیی(ع) است که در فلسطین می‌زیستند و به صابئین ماندایی (مندایی) شهرت دارند. پیروان این دین پس از پیدایش مسیحیت، به‌سبب اختلاف و درگیری با یهودیان مسیحی‌شده، حدود 000 2 سال پیش به کناره‌های جنوبی رودهای دجله و فرات (در عراق امروزی) و کناره‌های اروندرود و کارون (در ایران) کوچ کردند.
صائب تبریزی، میرزامحمدعلی (درگذشت حدود 1081 ه ق) بزرگ ترین شاعر دورۀ صفویان است که به سبک هندی شعر می سرود.
ص سى‌و‌هشتمين سورۀ قرآن است که در مکه بر پيامبر اسلام(ص) نازل شده است و 88 آيه دارد. نام اين سوره از نخستين آيۀ آن گرفته شده است. در اين آيه، خداوند به قرآن که کتابى تذکردهنده (اندرزدهنده) است، سوگند ياد مى‌کند. این سوره با حروف مقطعۀ ص (صاد) آغاز می‌شود. (حروف مقطعه یک یا چند حرف رمزگونه است که در آغاز 29 سورۀ قرآن آمده است و جدا از یکدیگر خوانده می‌شود.)