فُصِّلَت چهل‌ویکمین سورۀ قرآن کریم و در جزء 24 و 25 آن است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده است و 54 آیه دارد. نام این سوره از سومین آیۀ آن گرفته شده است. فُصِّلت به‌معنای روشن و شیوا بیان‌شده است. نام دیگر این سوره حٰمٓ سجده است، زیرا جزء چهار سورۀ سجده‌دار (عزائم) قرآن است. به اعتقاد شیعیان اگر آیه‌های سجده‌دار به‌طور کامل در این سوره‌ها خوانده یا شنیده شود، سجده کردن واجب است.
فروغی بَسطامی (1274-1213 ﻫ ق) شهرت میرزاعباس بسطامی غزل‌سرای دورۀ قاجاریان است.
فیروزآبادی (729-817 ﻫ ق) شهرت مجدالدین ابوطاهر محمدبن یعقوب لغت‌شناس، ادیب، مفسر و فقیه ایرانی است. مهم‌ترین اثر او لغت‌نامۀ قاموس‌المحیط است که به‌نام قاموس فیروزآبادی و قاموس‌اللغة نیز مشهور است.
فیل نام یکصدوپنجمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اسلام نازل شده است و 5 آیه دارد. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است. سورۀ فیل در جزء سی‌ام قرآن قرار دارد.
فیض کاشانی، محمدبن شاه مرتضی (1007-1091 ﻫ ق)، مشهور به ملامحسن فیض کاشانی، فقیه، محدث، مفسر قرآن و شاعر ایرانی است. کتاب وافی، در حدیث، مهم‌ترین اثر او و فیض تخلص شعری اوست.
فُرقان نام بیست‌وپنجمین سورۀ قرآن است و در جزء هجدهم و نوزدهم آن واقع است. این سوره در مکه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شد و 77 آیه دارد. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است. فرقان به‌معنی جداکنندۀ حق از باطل و یکی از نامهای قرآن است. این سوره با بیان عظمت خداوند که قرآن را برای هشدار جهانیان نازل کرد آغاز می‌شود (آیۀ 1)، آنگاه حاکمیت و آگاهی خداوند بر جهان هستی (آیه‌های 2 و 6)، کوشش کافران برای انکار قرآن و بهانه‌جوییهای آنها را بیان می‌کند و آن را نشانۀ گمراهی و جهالت آنها می‌داند (آیه‌های 3، 5، 7 تا 9).