اُکسیژن (Oxygene) از عنصرهای شیمیایی است با نماد O، عدد اتمی 8 و عدد جرمی 15/9994. اکسیژن عنصری است گازی، بی‌رنگ، بی‌بو و بی‌مزه. گاز اکسیژن در فشار جَوّ، در دمای 183- درجۀ سلسیوس (C°) به‌حالت مایعی به رنگ آبیِ کم‌رنگ درمی‌آید. مایع اکسیژن در دمای C° -218/4 منجمد می‌شود. چگالی گاز اکسیژن در دمای C° 0، 1/429 گرم در لیتر است.

اُکسیدها موادی هستند که از ترکیب شیمیایی اکسیژن با عنصرهای دیگر پدید می‌آیند. مثلاً هنگام سوختن زغال، کربنِ موجود در آن با اکسیژن هوا ترکیب می‌شود و دوگونه کربن اکسید تشکیل می‌دهد: یکی کربن دی‌‌اکسید یا گاز کربنیک (CO2) و دیگر کربن مُنوکسید (CO). احتراق (سوختن) ترکیب شدن سریع مادۀ سوختنی با اکسیژن است.

اُکسیداسیون (اُکسایش) واکنشی شیمیایی است که در آن یک ماده الکترون یا هیدروژن از دست می‌دهد یا اکسیژن می‌گیرد. اکسیداسیون همواره با واکنشی دیگر به‌نام اِحیا یا کاهش همراه است که در آن یک ماده الکترون یا هیدروژن می‌گیرد، یا اکسیژن از دست می‌دهد. مجموع این دو واکنش را فرایند اکسیداسیون ـ احیا (اکسایش ـ کاهش) می‌نامند که در آن اکسیژن، هیدروژن یا الکترون از ماده‌ای به مادۀ دیگر منتقل می‌شود.

اِکسپرسیونیسم مکتبی است در نقاشی که در نخستین سالهای قرن بیستم میلادی، به‌صورت واکنشی در برابر مکتب اَمپِرسیونیسم، در کشورهای اروپای مرکزی و شمالی پدید آمد. اِکسپرسیونیسم از واژۀ فرانسوی اکسپرسیون، به‌معنی بیان، گرفته شده است و در هنر به‌معنی بیانی احساسی، عاطفی و اِستعاره‌ای است. در مجسمه‌سازی، ادبیات و هنر سینما نیز مکتبی به این نام وجود دارد. پیروان این مکتب را اکسپرسیونیست می‌نامند.

اَکراس پرنده‌ای آبچَر از راستۀ لک‌لک‌سانان و خانوادۀ (تیره) اکراسهاست که در تمام مناطق گرم جهان زندگی می‌کند. این پرنده بیشتر در کنار دریاچه‌ها و تالابها دیده می‌شود. این تیره از پرندگان بیش از 25 گونه دارد. در ایران 2 گونه از آنها به نامهای اکراس سیاه و اکراس افریقایی شناخته شده است.

اَکَد سرزمینی باستانی در بین‌النهرین بوده است، در محلی که رودهای دِجله و فُرات به‌هم نزدیک می‌شوند.