کاسیها قومی بودند که در حوالی قفقاز و حدود کناره‌های غربی دریای خزر می‌زیستند و در آغاز هزارۀ دوم پیش از میلاد، یعنی پیش از ورود آریاییها به فلات ایران، به‌تدریج در دامنه‌های کوههای زاگرس و لرستان کنونی ساکن شدند. آنها برای بهدست آوردن زمینهای کشاورزی به‌سمت بین‌النهرین حرکت کردند و بر سلسلۀ آموری بابِل چیره شدند. حکومت آنها در بابِل در حدود شش قرن ادامه داشت (1185-1760 ق م) تا اینکه بهدست ایلامیها (عیلامیها) منقرض شد.
