فَرسایش خُرد شدن، شسته شدن و از بین رفتن سنگ و خاک و مواد موجود بر سطح زمین است. پدیدۀ فرسایش همچنین مواد خردشده و ناپیوسته بر سطح زمین را که در یک‌جا جمع شده‌اند جابه‌جا می‌کند. صخره‌های سخت تشکیل‌دهندۀ کوهها و بلندیها براثر هوازدگی به قطعات کوچک‌تر تبدیل می‌شوند. این مواد ناپیوسته که روی هم انباشته می‌شوند، مقاومت کمی در برابر آب، باد و نیروی جاذبه (گرانش) دارند و به‌راحتی شسته می‌شوند و فرسایش می‌یابند. هوازدگی سنگهای سخت به‌صورت مکانیکی و شیمیایی انجام می‌شود. همچنین عوامل فرسایشی سبب سایش سنگها و صخره‌های سطح زمین می‌شوند و اشکالی متنوع ایجاد می‌کنند. آبهای جاری، بارندگی، باد، جریانهای یخی، نیروی جاذبه و موجودات زنده مهم‌ترین عوامل فرسایش‌اند. می‌توان گفت از زمانی که جوّ زمین، آب و موجودات زنده در کرۀ زمین پدید آمده‌اند، فرسایش آغاز شده است. فرسایش درازمدت موجب تغییر شکل سطح زمین، هموار شدن بلندیها و پُر شدن مناطق فرورفته و پست می‌شود. شیب و ارتفاع زمین، میزان بارندگی و سرعت وزش باد و بزرگی و سرعت حرکت جریانهای آبی و یخی در شدت فرسایش تأثیرگذارند.
