اِقطاع زمین یا سرزمینی بایر یا آباد بود که خلیفه یا پادشاه به یکی از سرداران، امیران یا بزرگان کشور واگذار می‌کرد تا از درآمد آن حقوق خود و سپاهیان و کارکنان دستگاهش را فراهم کند. اقطاع گاهی زمینی برای کشاورزی، یک یا چند روستا، شهری کوچک و یا سرزمینی بزرگ بود. کسانی را که زمین یا سرزمینی به آنان واگذار می‌شد اقطاع‌دار می‌خواندند. اقطاع را قَطیعه یا نانپاره نیز می‌نامیدند.

اِقطاع