اِسپَندارمَذ در دین زَردُشتی از اَمِشاسپَندان، یعنی فرشتگان اَهورَمَزدا، خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان، است.اِسپَندارمَذ، در زبان اَوِستایی، به‌معنی بردباری وفروتنی مقدس است. زردشتیان او را دختر اهورمزدا و فرشتۀ نگهبان زمین و در جهان معنوی، نمایندۀ مهر و بردباری و فروتنی اهورمزدا می‌دانند. آنها عقیده دارند که اسپندارمذ، مانند امشاسپندان دیگر، واسطۀ میان آفریدگار و آفریدگان است. فروتن است و مانند زمین بردبار. هر بدی که به او برسد، با شکیبایی و خُرسَندی می‌پذیرد. وظیفه دارد که همواره زمین را خرم، آباد، پاک و بارور نگه دارد. هر کس که به کشت‌وکار بپردازد و زمینی را آباد کند اسپندارمذ را خشنود کرده است.
