اَلکُل به گروهی از مواد مرکب شیمیایی آلی گفته می‌شود که از اتمهای کربن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده است و در هر مولکول آنها یک یا چند گروه خاص به‌نام هیدروکسیل وجود دارد. هر گروه هیدروکسیل ((-OH از یک اتم اکسیژن و یک اتم هیدروژن تشکیل شده است. الکلها یا جامدند یا مایع و بیشتر آنها بی‌رنگ و کم‌وبیش سمی‌اند. آنچه در بین مردم به الکل معروف است، الکل سفید یا اتیل الکل است که در نوشابه‌های الکلی نیز وجود دارد. گذشته از مصرف مستقیم الکل، انواع الکلها به‌عنوان سوخت، مادۀ ضدعفونی‌کننده یا مایع درون دماسنج به‌کار می‌رود. از الکلها بیشتر در صنایع و برای تهیۀ مواد گوناگون، مانند ضدیخ، لاک، عطر، مواد منفجره، چرم مصنوعی و دارو استفاده می‌کنند. امروزه الکلها را از گازهای نفتی، چربیهای طبیعی و مواد قندی و نشاسته‌ای تهیه می‌کنند. نخستین‌بار در حدود هزار سال پیش، محمدبن زکریای رازی، پزشک و دانشمند ایرانی، الکل سفید را از تقطیر شراب به‌دست آورد. واژۀ الکل از کلمۀ عربی الکُحل گرفته شده است که در آغاز به‌معنای گرد بسیار نرم سرمه به‌کار برده می‌شد و سپس معنای جوهر پیدا کرد.
