به مناسبت آغاز فصل زمستان، مقالۀ دی را برایتان از جلد چهاردهم فرهنگنامۀ کودکان و نوجوانان انتخاب کردیم.
دی در زیان پهلوی به‌معنی آفریننده و دادار و صفت اَهورَمزدا، خدای یگانۀ زردشتیان، است. در تقویم اوستایی ایران باستان، نخستین روز هر ماه اهورمزدا نامیده می‌شود. روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم هر ماه نیز دی نامیده می‌شود. برای آنکه دی روزها با یکدیگر اشتباه نشود، هر کدام را با نام روز بعد خود همراه می‌کنند. هشتم ماه را دی به آذر، پانزدهم ماه را دی به مهر و بیست و سوم ماه را دی به دین می‌خوانند. در تقویم ایران باستان، تقسیمات کوچکتر ماه، یا بنابه تقویم امروزی، هفته، از همین دی روزها آغاز می‌شده است. یعنی اول تا هشتم ماه یک هفته، هشتم تا پانزدهم یک هفته، پانزدهم تا بیست و سوم یک هفته و بیست و سوم تا اول ماه بعد یک هفته به‌شمار می‌رفته است. در تقویم امروز ایرانیان نیز دهمین ماه سال، نخستین ماه زمستان، دی نام دارد.
به همین مناسبت مقالۀ زمستان، سرما، برف و مقاله های دیگر را از فرهنگنامه می توانید مطالعه کنید