قانقاریا نوعی آسیب بافتهای بعضی از اندامهای بدن است که به‌سبب نرسیدن خون به سلولها و مرگ بافتها پدید می‌آید. علامتهای مهم قانقاریا سیاه شدن رنگ بافت، از میان رفتن حس و حرکت و سرد شدن اندامی است که خون‌رسانی به آن قطع شده است. اندامی که دچار قانقاریا می‌شود، با برقرار شدن خون‌رسانی به زندگی برنمی‌گردد. به‌همین‌سبب، پزشکان برای درمان آن، بافتها و اندامهایی را که به این مرحله می‌رسند با جراحی از بدن جدا می‌کنند و از آنتی‌بیوتیکهای قوی نیز بهره می‌گیرند. قانقاریا معمولاً با عفونت بافتها همراه است. دستها، پاها و روده‌ها از اندامهایی هستند که ممکن است دچار قانقاریا شوند.
فِلِمینگ، الگزاندر (Alexander Fleming،1881-1955 م) پزشک و میکروب‌شناس اسکاتلندی است که پنی‌سیلین را کشف کرد. او در سال 1945 م، به‌طور مشترک با هوارد فلوری و ارنست چِین، دانشمندان انگلیسی، جایزۀ نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد.
فاویسم بیماری خونی ارثی است که در بعضی از مردم با خوردن باقلا و یا استنشاق گردۀ آن هنگام عبور از مزرعۀ باقلا و یا از طریق شیر مادری که باقلا خورده، و نیز بر اثر خوردن بعضی داروها یا استنشاق مواد شیمیایی، تشدید می‌شود و بروز می‌یابد.
فَتق خارج شدن بخشی از یک اندام داخلی بدن یا تمامی آن از فضایی است که به‌طور طبیعی درون آن قرار دارد. در فتق، اندام جابه‌جاشده از پوست بدن بیرون نمی‌آید. گاهی این جابه‌جایی در خون‌رسانی به آن اندام اختلال به‌وجود می‌آورد و شخصِ مبتلا دچار درد و التهاب می‌شود. فتقِ بخشهایی از مغز می‌تواند سبب به اغما رفتن یا مرگ بیمار شود. فتق در بیشتر موارد با جراحی درمان می‌شود.
فَلَج اطفال (پولیومیلیت) بیماری عفونی است که عامل آن ویروسی به‌نام پولیو است. عفونتی که در اثر این ویروس پدید می‌آید، بیشتر وقتها علامتی ندارد و گاهی علائمی شبیه سرماخوردگی مثل تَب، سردرد و گلودرد دارد. در نوع شدید این عفونت، ضعف عضلات و به‌ندرت فلج پیش می‌آید که ممکن است بهبود یابد یا گاهی سبب مرگ بیمار شود.
فَلَج از دست رفتن توانایی حرکت دادن ماهیچه‌های اندامی در بدن است. فلج می‌تواند ناقص، کامل، دائم یا موقت باشد.