طهماسب اول صفوی (پادشاهی984-930ﻫ ق) دومین پادشاه سلسلۀ صفویان است که در خردسالی بهجای پدرش، شاه اسماعیل اول، به سلطنت رسید. از رخدادهای دورۀ طولانی سلطنت او، اختلاف بین امرای قزلباش، جنگ میان ایران و عثمانی و جنگ با ازبکها بود. او توانست با وجود این مشکلات وحدت و یکپارچگی کشور را حفظ کند.
فَرَوَرْتیش (پادشاهی حدود 625-655 ق م) دومین پادشاه از سلسلۀ ماد که پس از پدرش دیاُاکو توانست با اتحاد قبایل مختلف ماد، اولین حکومت یکپارچه و متحد را تأسیس کند.به زبان یونانی او را فرااورتِس و به زبان ایلامی (عیلامی) او را پیرّومارتیش مینامند.
عَطامَلِک جوينى، علاءالدين (681-623 ﻫ ق) سياستمدار و تاريخنويس ايرانى و نویسندۀ کتاب تاريخ جهانگشا است. او برادر شمسالدين محمد جوينى، وزیر دورۀ ایلخانان است.
قاجاریان (1203-1344 ﻫ ق/1304-1167 ﻫ ش) نام سلسلهای است که آقا محمدخان قاجار تأسیس کرد.
قائممقام، ابوالقاسم (1251-1193 ﻫ ق) ادیب، وزیر، سیاستمدار و اندیشمند تجددخواه دورۀ قاجاریان است که دارای افکار اصلاحطلبانه در امور کشورداری، اقتصاد و فرهنگ بود.
فراماسونری تشکیلاتی مخفی است که با شعار برادری، همکاری و آزادی در بیشتر کشورهای جهان فعالیت میکند. انجمنها و شاخههای فراماسونری لُژ نام دارد و به کسانی که عضو این تشکیلات هستند فراماسون یا ماسون گفته میشود. فراماسون واژهای فرانسوی بهمعنای بنایان آزاد است. برخی فراماسونها منشأ فراماسونری را به دورۀ سلطنت سلیمانِ پیامبر و بنایان و معماران ساختمان معبد او نسبت میدهند. گونیا، پرگار و شاقول، از مهمترین نمادهای فراماسونری، از ارتباط کهن این تشکیلات با بنایان و معماران حکایت دارد.