غول موجودی افسانهای است، زاییدۀ خیال انسان با اندامی بسیار بزرگ که در اسطورهها، قصهها و ضربالمثلها و روایتها آمده است. در ادبیات فارسی و در بسیاری از داستانهای عامیانه آدمهای درشتهیکل، نازیبا، بسیار قوی و ترسناک به غول تشبیه شدهاند.
غزالی، احمد (حدود 520-450 ﻫ ق) فقیه، صوفی، واعظ و نویسندۀ ایرانی است. کتاب سوانح العشاق به فارسی در عقاید صوفیان از آثار مهم اوست.
غیاثُاللّغات فرهنگ لغات فارسی به فارسی است که غیاثالدین محمد رامپوری، نویسندۀ پارسیگوی هند، در نیمۀ اول قرن سیزدهم هجری قمری تألیف کرده است. غیاث واژهای عربی است بهمعنای پناه و فریادرس و نویسنده مناسب دیده است که از نام خود برای عنوان کتاب لغت استفاده کند.
غَزَل از قدیمیترین قالبهای شعر فارسی است و معمولاً بین پنج تا چهارده بیت دارد. تمام بیتهای غزل بر یک وزن (هموزن) هستند و یک قافیه دارند. قافیه در دو مصرع نخست و مصرعهای دوم بیتها یکسان است. بهطورمعمول در پایان غزل، شاعر نام یا تخلص شعری خود را میآورد.
عَلیشیر نَوایی، امیر نِظامالدین (844-906 ﻫ ق) شاعر و نویسندۀ ایرانی است که چندی وزیر سلطان حسین بایِقرا بود و در آن مدت با پشتیبانی از هنرمندان بهویژه شاعران و موسیقیدانان و نگارگران، هرات را به مرکز هنر و فرهنگ تبدیل کرد. او خود نیز در نواختن ساز چیرهدست بود. قطعۀ نوایی در موسیقی خراسان منسوب به اوست . علیشیرنوایی به دو زبان فارسی و ترکیجغتایی (یک لهجۀ شرقی ترکی) شعر میسرود.
عَمعَق بُخارایی، شهابالدین (درگذشت 542 یا 543 ﻫ ق) شاعر ایرانی دورۀ سلجوقیان است.