فُروزانفر، بَدیع‌الزمان (1278-1349 ﻫ ش) شهرت محمدحسین بشرویه‌ای، ادیب، محقق و استاد برجستۀ دانشگاه تهران است. آوازۀ او بیشتر به‌سبب تحقیقات ماندگارش دربارۀ مولوی و آثار او و نیز تربیت شاگردان نامدار است.
فروغی، محمدحسین (1255-1325 ﻫ ق/1285-1217ﻫ ش) ملقب به ذُکاءالملک، نویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار و شاعر ایرانی و بنیان‌گذار نخستین روزنامۀ غیردولتی در ایران است.
فروغی، محمدعلی (1321-1254 ﻫ ش)، ملقب به ذُکاءالمُلک، سیاستمدارِ دانشور، ادیبِ پژوهشگر و متبحر در تاریخ فلسفه و نخستین رئیس کابینۀ حکومت رضاشاه و محمدرضاشاه پهلوی است. او از بنیان‌گذاران و اولین رئیس فرهنگستان ایران بود.
فردوسی (614-923 ﻫ ق) شهرت ابوالقاسم منصوربن حسن بن اسحاق بن شرفشاه، شاعر حماسه‌سرای ایرانی، سرایندۀ شاهنامه، حماسۀ ملی ایران، است. فردوسی را استاد سخن و حکیم طوس نیز می‌خوانند.
فرخزاد، فروغ (1313-1345ﻫ ش) شاعر، نویسنده و هنرمند معاصر ایرانی است.
فَرخی یزدی، محمد (1318-1267 ﻫ ش) شاعر و روزنامه‌نگارِ آزادی‌خواه ایرانی است.