قابوسنامه کتابی است در آیین سیاست و زندگی به زبان فارسی که عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس بن وشمگیر، از آخرین امیران سلسلۀ زیاریان، برای پسرش گیلانشاه (نوادۀ دختری سلطان محمود غزنوی) نوشته است. دربارۀ تاریخ این کتاب اطلاع دقیق در دست نیست؛ اما برخی محققان به دلایلی تألیف آن را میان سالهای 457 تا 462 ﻫ ق، دانستهاند. چون کیکاووس را در تاریخ زیاریان به قابوس دوم میشناسند، این کتاب به قابوسنامه مشهور شده است؛ درحالیکه در بعضی از نسخههای خطی، این کتاب، از زبان نویسنده، کتابالنصیحة نام داشته است.
قاآنی (۱۲۷۰-۱۲۲۳ ﻫ ق) تخلصِ میرزا حبیبالّله شیرازی، شاعر و حکیم ایرانی است که از مدیحهسرایان مشهور دربار فتحعلیشاه، محمدشاه و ناصرالدینشاه قاجار بود.
فَرامرز از چهرههای داستانهای باستانی ایران و شاهنامۀ فردوسی است. او پهلوان نامدار ایرانی و پسر رستم است. به روایت شاهنامه، فرامرز در بسیاری از لشکرکشیها و نبردهای رستم، همچون لشکرکشی او به توران به قصد کینخواهی سیاوش، همراه پدر بود. در زمان پادشاهی کیخسرو، پسر سیاوش، فرامرز مرزبان ایران در مرز هندوستان شد.
فارسی زبان رسمی سراسر ایران، افغانستان و تاجیکستان با اختلافهایی در آواها و واژگان است. این زبان یکی از زبانهای هند و ایرانی، از شاخۀ زبانهای هند و اروپایی بهشمار میرود. بنابراین زبان فارسی با زبانهای هندی، اردو، پشتو، آلمانی، انگلیسی، روسی، ایتالیایی و بسیاری دیگر از زبانهای هند و اروپایی خویشاوند است. زبان فارسی از دوران کهن به زبان دری نیز شهرت داشته و اکنون در افغانستان هم به آن دری میگویند. فارسی امروز دنبالۀ فارسی میانه است؛ و فارسی میانه هم شکل تحولیافتۀ فارسی باستان است.
فَرهوَشی، بهرام (1371-1304 ﻫ ش) زبانشناس و پژوهشگر ایرانی و استاد فرهنگ و زبانهای باستانی ایران است.
فروغ، مهدی (1290-1387 ﻫ ش) نویسنده، مترجم، موسیقیدان و بنیانگذار تئاتر آکادمیک ایران است. او در زمینۀ ادبیات، نمایش، موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک اروپا پژوهشهای بسیار کرده است.