آبِله بیماری ویروسیِ واگیردار و خطرناکی است که انسان، در هر سنی، ممکن است به آن مبتلا شود. این بیماری اکنون ریشه‌کن شده است.

نگاه کنید به چشم

آبسه جمع شدن و مَحصور شدن چِرک (مایع معمولاً زردرنگ عفونی) است در میان بافتهای مُلتَهِب در نقطه‌ای از بدن پستانداران که دچار عفونت شده باشد. تشکیل آبسه دفاع طبیعی بدن است برای مبارزه با میکروبها و جلوگیری از پخش شدن عفونت. وَرَمِ آبسه به‌سبب جمع شدن چرک و گرمی و قرمزی آن به‌سبب هجوم خون زیاد به آن نقطه است. در این حالت است که می‌گویند بافتهای آن قسمت بدن ملتهب شده است. آبسه با درد و تَب همراه است. ممکن است در پوست، شکم، مغز، ریه، ریشۀ دندان، پستان، آپاندیس، گوش یا در برخی از قسمتهای دیگر بدن پدید آید. آبسه واژه‌ای است فرانسوی و در فارسی دُمَل نامیده می‌شود.

آبِستَنی دوره‌ای است که با باروَری تُخمَک در بدن مادر آغاز می‌شود و با به دنیا آمدن نوزاد پایان می‌یابد. این دوره را دورۀ بارداری یا دورۀ حاملگی نیز می‌نامند. در این دوره، تخمکِ باروَرشده، پس از تقسیم سلولی، به‌صورت جَنین درمی‌آید و رشد می‌کند و سبب تغییرهایی در بدن مادر می‌شود. دورۀ آبستنی به‌طور متوسط در انسان 280 روز و در پستانداران دیگر متفاوت است. در میان پستانداران، موش صحرایی کوتاه‌ترین دورۀ آبستنی (22روز) و فیل بلندترین دورۀ آبستنی (690 روز=23 ماه) را می‌گذراند.