اَفلاطون‌ (347-427 ق م) فیلسوف مشهور یونان باستان است. از بزرگ‌زادگان آتن بود. ده سال از دورۀ جوانی خود را نزد سُقراط، فیلسوف یونانی، به تحصیل دانش گذراند و از اندیشه‌های او تأثیر بسیار پذیرفت. پس از مرگ استاد خود، آتن را ترک کرد و دوازده سال به سیر و سفر پرداخت. پس از بازگشت به زادگاه خود، در باغی مدرسه‌ای بنیاد گذاشت و آن را آکادمی نامید. این مدرسه پس از افلاطون تا سال 529 م که یوستی نیانوس، امپراتور بیزانس (روم شرقی)، همۀ مدرسه‌های غیرمذهبی را تعطیل کرد، به کار خود ادامه داد. در این مدرسه، افلاطون و همکارانش به شاگردان خود علوم گوناگون، حقوق و فلسفه درس می‌دادند. افلاطون در ریاضیات نیز استاد بود و در انتخاب شاگردانش بسیار سختگیری می‌کرد. می‌گویند که بر سر دَر مدرسه نوشته بود: «هرکس هندسه نمی‌داند وارد نشود.» ارسطو، فیلسوف بزرگ یونانی، از شاگردان او بود.

اِشراق در فلسفه نام مکتبی است که معرفت یا آگاهی نسبت به جهان هستی و یافتن حقایق را از راه روشنایی باطن و تابش اَنوار الاهی به ذهن آدمی امکان‌پذیر می‌داند. واژۀ اشراق که به‌معنی روشن شدن، درخشیدن، تابیدن و نوربخشی است، خود مفهوم این فلسفه را دربر دارد.