صفویان (1148-907 ﻫ ق) سلسله‌ای از پادشاهان ایرانی است که بنیان‌گذار آن اسماعیل اول صفوی با رسمی کردن مذهب تشیع، دولتی متحد و متمرکز در مقابل همسایگان خود که مذهب تسنن داشتند ایجاد کرد.
صوراسرافیل، میرزا جهانگیر خان شیرازی (1326-1292 ﻫ ق) روزنامه‌نگار و از آزادی‌خواهان مشهور دورۀ مشروطیت است. او بنیان‌گذار و مدیر نشریۀ هفتگی ـ انتقادی و ضداستبدادی صوراسرافیل بود که در دورۀ پادشاهی محمدعلی شاه قاجار دستگیر و کشته شد.
غوريان سلسله‌اى از امیران محلى ايرانى بودند كه در سرزمين غور فرمانروایی مستقل داشتند و از سال 543 ﻫ ق با تسلط بر غزنه (غزنین) و شهرهای اطراف حکومتی توانا و مستقل تشکیل دادند. این سلسله در 612 ﻫ ق به‌دست خوارزمشاهیان برافتاد. سرزمين غور ميان هرات و شمال غربى غزنه و تخارستان (در مسير بالاى آمودريا) قرار داشت كه امروزه بخشی از افغانستان است. غوریان را آل شَنْسَب یا شنسبانیان نیز نامیده‌اند.
غزنَویان دو سلسله از پادشاهان ترک‌نژاد بودند که مرکز حکومتشان در غزنه بود و غزنویان نام یافتند.
طالقانی، سید محمود (1358- 1289ﻫ ش) روحانی انقلابی، مفسر قرآن، فعال سیاسی، عضو مجلس خبرگان قانون اساسی و نخستین امام‌جمعۀ تهران پس از انقلاب اسلامی است.
ضياءالسلطنه (1290-1214 ﻫ ق) لقب شا‌ه‌بیگم، دختر فتحعلی‌شاه قاجار و از خوشنويسان دورۀ قاجار است که در نوشتن خط نسخ و شكسته مهارت داشت. مهم‌ترین اثر او قرآنى است كه در سال 1265 ﻫ ق به خط نسخ خوشنویسی کرده است، این قرآن در کتابخانۀ آستانۀ حضرت معصومه(س)، در قم، نگهدارى مى‌شود.