عُبید زاکانی شاعر سدۀ هشتم هجری قمری و از نخستین طنزنویسان ایران است. بیشتر آثار او در نقد رفتارهای اجتماعی و اخلاقی حکومتگران و مردم دورانِ اوست. نام کامل او نظام‌الدین عبید زاکانی قزوینی و شناخته‌ترین کار او مثنوی موش و گربه است.
عماد فَقیه کرمانی شاعر و عارف ایرانی سدۀ هشتم هجری قمری و معاصر حافظ است. نامش عمادالدین علی فقیه بود و عماد نام شاعری اوست.
عَلَوی، بزرگ (1375-1282 ﻫ ش) نویسندۀ ایرانی و از پیشگامان داستان‌نویسی نو در ایران است. به‌سبب پیروی از اندیشه‌های کمونیستی ناچار شد بیش از چهل سال از عمر خود را در تبعید سپری کند. بیشتر داستانهایش را در ایران نوشت و در دوران تبعید بیشتر به تدریس و معرفی ادبیات ایران پرداخت.
عَلیزاده، غَزاله (1327-1375 ﻫ ش) نویسندۀ ایرانی است که سه سال پس از درگذشتش، برندۀ جایزۀ بیست سال داستان‌نویسی شد.
غول موجودی افسانه‌ای است، زاییدۀ خیال انسان با اندامی بسیار بزرگ که در اسطوره‌ها، قصه‌ها و ضرب‌المثلها و روایتها آمده است. در ادبیات فارسی و در بسیاری از داستانهای عامیانه آدمهای درشت‌هیکل، نازیبا، بسیار قوی و ترسناک به غول تشبیه شده‌اند.
غزالی، احمد (حدود 520-450 ﻫ ق) فقیه، صوفی، واعظ و نویسندۀ ایرانی است. کتاب سوانح العشاق به فارسی در عقاید صوفیان از آثار مهم اوست.