مُشتری (برجیس) پنجمین سیارۀ منظومۀ شمسی از نظر فاصله تا خورشید و بزرگ‌ترین و پُرجرم‌ترین سیارۀ این منظومه است. مشتری از درخشان‌ترین اجرام آسمان شب است و با چشم در آسمان دیده می‌شود. این سیاره را از دوران باستان می‌شناخته‌اند. مشخص‌ترین ویژگی ظاهری مشتری لکۀ سرخ بزرگی است که با تلسکوپ دیده می‌شود. یک بار گردش مشتری به دور خورشید (یک سال مشتری) 86/11 سال زمینی و یک بار چرخش آن به دور خودش (یک شبانه‌روز مشتری) 9 ساعت و 55 دقیقه طول می‌کشد. این سیاره قمرهای بسیار دارد و برای مطالعۀ آن، فضاپیماهایی به فضا فرستاده شده است.

مِسیه، شارل (Charles Messier،1730-1817 م) اخترشناس فرانسوی است که فهرستی از 103 جرم آسمانی غیرستاره‌ای مانند سحابیها را تهیه کرده است. این فهرست راهنمایی برای اخترشناسان آماتور است.

مریخ (بهرام) چهارمین سیاره در منظومۀ شمسی از نظر فاصله تا خورشید است. مریخ به رنگ قرمز در آسمان دیده می‌شود. اخترشناسان و منجمان قدیم نیز مریخ را می‌شناخته‌اند. یکبار گردش مریخ به‌دور خورشید (یک سال مریخ) برابر با 687 روز زمینی است و یکبار چرخش آن به‌دور خودش (یک شبانه‌روز مریخ)، 24 ساعت و 37 دقیقه طول می‌کشد. این سیاره شباهتهایی با زمین دارد، به‌همین‌دلیل تحقیقات گسترده برای یافتن حیات روی آن انجام شده است.

نگاه کنید به تقویم

ماه تنها قَمَر زمین است و در مداری بیضی‌شکل در فاصلۀ میانگین 400 384 کیلومتر به گِرد زمین می‌گردد. از خود نور ندارد و پرتوهای خورشید را بازتاب می‌کند. حیات در آن وجود ندارد. جَوّ آن بسیار نازک است، ازاین‌رو آسمان آن همیشه تاریک است و ستاره‌ها هم دیده می‌شوند. ماه به‌دلیل نزدیکی به زمین و منابع موجود در آن، مناسب‌ترین مکان برای تمرین زندگی و کار درازمدت انسان در فضاست.

نگاه کنید به کیهان شناسی