آب‌شناسی علمی است که دربارۀ خواص مکانیکی و فیزیکی و شیمیایی آبهای کرۀ زمین و چگونگی توزیع و جریان آنها در سطح زمین و طبقه‌های زیر زمین و نیز در جَوّ زمین مطالعه می‌کند. دانشمندانی را که در این زمینه به مطالعه می‌پردازند آب‌شناس می‌نامند. علم آب‌شناسی دارای رشته‌های گوناگون است و با یخچال‌شناسی و اقیانوس‌شناسی رابطۀ بسیار نزدیک دارد.

آبخیز بلندیها و دامنه‌هایی است که ریزابه‌های یک رود از آنها سرچشمه می‌گیرند و پس از به‌هم پیوستن، آن رود را پدید می‌آورند. این زمینها را حوضۀ آبخیز یک رود نیز می‌نامند. مَرزِ این حوضه بلندترین بخش زمینهایی است که آن آبخیز را تشکیل می‌دهد. گاهی یک حوضۀ آبخیز دارای چندین حوضۀ فرعی است، یعنی آبخیزهای همۀ ریزابه‌هایی که رود اصلی را به وجود می‌آورند آبخیزهای فرعی آن رود هستند. در طبیعت گاهی آبهای مربوط به یک حوضۀ آبخیز به حوضۀ آبخیز نزدیک به آن نفوذ می‌کنند و به‌صورت چشمه پدیدار می‌شوند.

آب ماده‌ای است مرکّب از ئیدروژن (هیدروژن) و اکسیژن که فرمول شیمیایی آن O2H است. آب تنها ماده‌ای است که در طبیعت به هر سه حالت گاز، مایع و جامد وجود دارد و اغلب ناخالص است. آبِ خالص بی‌طعم، بی‌بو و شفاف است. مقدار کم آن بی‌رنگ، ولی مقدار زیاد آن آبی به نظر می‌رسد. آب خالص در سطح آبهای آزاد در صفر درجۀ سِلسیوس یخ می‌زند و در 100 درجۀ سلسیوس می‌جوشد.