آفتابگردان گیاهی است یکساله و گلدار که دانه‌های روغنی دارد و در بیشتر سرزمینهای جهان کشت می‌شود. این گیاه بومی قارۀ امریکاست. گل این گیاه روزها به‌‌سوی خورشید قرار می‌گیرد و به‌همین‌سبب، این گیاه را آفتابگردان نامیده‌اند. تاکنون حدود 70 گونه از این گیاه در جهان شناسایی شده است. گیاه آفتابگردان را در قرن شانزدهم میلادی، اسپانیاییها از امریکا به اروپا آوردند و به‌عنوان گیاه زینتی کاشتند. در حدود نیمۀ قرن نوزدهم میلادی، کشت آفتابگردان برای استفاده از روغن دانۀ (تخم) آن آغاز شد. امروزه، آفتابگردان بیشتر در کشورهای روسیه، ایالات متحد امریکا، آرژانتین، فرانسه، اوکرایین و چین کشت می‌شود. آفتابگردان در حدود یک قرن پیش به ایران آورده شد و به‌عنوان گیاهی زینتی در حاشیۀ کشتزار‌ها و باغها و نیز در خانه‌ها کاشته شد. امروزه، آفتابگردان در خراسان، گرگان، مازندران، آذربایجان، کرمانشاه و فارس کشت می‌شود. از دانۀ آفتابگردان روغن می‌گیرند.
آزالیا درختچه‌ای است بومی آسیا، به‌ویژه چین و ژاپن، و شمال شرقی قارۀ امریکا که در این سرزمینها به‌طور وحشی در جنگلها و گاهی در مردابها می‌روید. این گیاه را، که آزاله هم می‌نامند، در باغها و باغچه‌ها نیز پرورش می‌دهند. آزالیا گونه‌های فراوان دارد.
آزولا سرخسی آبزی، یکساله یا چندساله و بومی مناطق گرم امریکاست. این گیاه امروزه در سراسر جهان در سطح آبهای آرام و راکِد نهرها، تالابها و شالیزارها یافت می‌شود. تاکنون 8 گونه آزولا در جهان شناسایی شده که یک گونۀ آن به ایران آورده شده است. آزولا واژه‌‌ای یونانی به‌معنی در خشکی مُردن است.
آزاد درختی است جنگلی که در شمال و غرب ایران، شرق ترکیه و جنوب قَفقاز می‌روید.
نگاه کنید به آزالیا
آرتیشو گیاهی است پایا (چندساله) و بومی سرزمینهای کرانۀ دریای مدیترانه که امروزه در سراسر جهان کاشته می‌شود. این گیاه در ایران به‌صورت خودرو نیز فراوان است که آن را کَنگَر فرنگی یا خَرشوف می‌نامند.