اِستَبرَق درختچه‌ای است گل‌دار که بومی سرزمینهای گرمسیری و نیمه‌گرمسیری افریقا و جنوب غربی آسیاست. در ایران، در سراسر جنوب کشور از خوزستان تا بلوچستان، می‌روید.

اِسپیره درختچه‌ای است گل‌دار که بومی سرزمینهای سرد و معتدل نیم‌کرۀ شمالی زمین است. تاکنون نزدیک به 100 گونۀ آن را شناسایی کرده‌اند. بیشتر گونه‌های اسپیره در مناطق کوهستانی می‌روید. امروزه بعضی از گونه‌های اسپیره را به‌عنوان گیاه زینتی می‌کارند.

نگاه کنید به اسفرزه

اِسپِرِس گیاهی است گل‌دار، عَلَفی و پایا (چندساله) که بعضی از گیاه‌شناسان آن را بومی ایران، قَفقاز و ترکیۀ آسیایی می‌دانند. امروزه اسپرس را در بسیاری از کشورهای جهان به‌عنوان عُلوفه می‌کارند. این گیاه در ایران، بیشتر در نزدیکیهای کرج، قم، اراک، دامغان و سمنان می‌روید.

اَزگیل از درختان میوه است که بومیِ جنوب شرقی اروپا و غرب آسیاست. نوع وحشی آن درختچه‌ای است که در جنگلها به‌فراوانی می‌روید. در ایران درخت ازگیل، بیشتر به‌طور وحشی (خودرو) در سراسر جنگلهای شمال ایران در دامنه‌های البرز، از گیلان تا گرگان و بُجنورد و همچنین در جنگلهای اَرَسباران می‌روید. رقمهای گوناگون ازگیل در اروپا و امریکا کاشته می‌شود.

اَزگیلِ ژاپُنی از درختان میوه و همیشه‌سبز است که بومی آسیای شرقی، به‌ویژه چین و ژاپن، است. ازگیل ژاپنی در سرزمینهای معتدل و نیمه‌گرمسیری، مانند کرانه‌های دریای مدیترانه و دریای خزر در شمال ایران و بیشتر از همه در ژاپن، چین و شمال هند کاشته می‌شود.