فِشار خون فشاری است که خون را درون سرخرگها به حرکت درمی‌آورد. به بیماری پرفشاری خون هم معمولاً فشار خون گفته می‌شود. سبب اصلی فشار خون نیرویی است که ماهیچۀ قلب، هنگام منقبض شدن، به خون درون قلب وارد می‌کند و آن را به درون سرخرگها می‌راند. این فشار را که براثر نیروی انقباض ماهیچۀ قلبی به خون درون سرخرگها وارد می‌شود، فشار سیستولی می‌نامند. هنگامی‌که ماهیچۀ قلب وارد دورۀ استراحت (دیاستول) می‌شود، قلب نیرویی برای راندن خون به درون سرخرگها وارد نمی‌کند، اما فشاری از طرف دیوارۀ سرخرگها به خون درون آنها وارد می‌شود که آن را فشار دیاستولی می‌نامند. فشار‌ خون سیستولی همواره از فشار خون دیاستولی بیشتر است. با هر بار تپش قلب فشار خون درون سرخرگها به فشار سیستولی و با تمام شدن دورۀ انقباضی، فشار خون به فشار دیاستولی می‌رسد. به فشاری که سبب راندن خون به درون سرخرگ آئورت و سرخرگهای اندامها می‌شود فشار خون سیستمی می‌گویند. فشار خون در سرخرگهای ششها را فشار خون ریوی می‌نامند.

فِلِمینگ، الگزاندر (Alexander Fleming،1881-1955 م) پزشک و میکروب‌شناس اسکاتلندی است که پنی‌سیلین را کشف کرد. او در سال 1945 م، به‌طور مشترک با هوارد فلوری و ارنست چِین، دانشمندان انگلیسی، جایزۀ نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد.

فاویسم بیماری خونی ارثی است که در بعضی از مردم با خوردن باقلا و یا استنشاق گردۀ آن هنگام عبور از مزرعۀ باقلا و یا از طریق شیر مادری که باقلا خورده، و نیز بر اثر خوردن بعضی داروها یا استنشاق مواد شیمیایی، تشدید می‌شود و بروز می‌یابد.

فَتق خارج شدن بخشی از یک اندام داخلی بدن یا تمامی آن از فضایی است که به‌طور طبیعی درون آن قرار دارد. در فتق، اندام جابه‌جاشده از پوست بدن بیرون نمی‌آید. گاهی این جابه‌جایی در خون‌رسانی به آن اندام اختلال به‌وجود می‌آورد و شخصِ مبتلا دچار درد و التهاب می‌شود. فتقِ بخشهایی از مغز می‌تواند سبب به اغما رفتن یا مرگ بیمار شود. فتق در بیشتر موارد با جراحی درمان می‌شود.