قُهِستان ناحیه‌ای تاریخی در جنوب سرزمین خراسان که از شمال به نیشابور، از شرق به افغانستان کنونی، از جنوب به سیستان و از غرب به دشت کویر محدود بوده است. شهرهای قاین، طبس، بَجستان، ترشیز (کاشمر)، خواف، بیرجند، تون (فردوس) و زاوه (تربت حیدریه) ازجمله شهرهای مهم قهستان بوده‌اند. این ناحیه به‌سبب کوهستانی بودن، در منابع عصر اسلامی قهستان (معرب کوهستان) نامیده شده است. امروزه یکی از شهرهای استان خراسان جنوبی قهستان نام دارد.
قیطریه، تپه‌های باستانی در شمال تهران و در شرق و جنوب شرقی پارک قیطریه قرار دارد. تپه‌های قیطریه از سال 1200 تا 800 ق م (حدود 3200 سال پیش) گورستان مردمانی بوده است که در نزدیک آن زندگی می‌کرده‌اند. باستان‌شناسان در کاوشهای خود در تپه ـ گورستان قیطریه یک دورۀ سکونت، که دارای یک لایۀ باستانی بود، کشف کردند.
طوس (توس) ناحیه‌ای تاريخى است در خراسان، نزدیک نیشابور و در کنار رود کَشَف‌رود. در بعضى از منابع تاریخی آمده است که جمشيد، پادشاه پيشداديان، طوس را بنا نهاد. توس يکى از پهلوانان شاهنامه،آن را بازسازی کرد و این ناحیه توس نام گرفت.
طَبَرستان سرزمینی است کهن در ناحیۀ شمالی کوههای البرز در جنوب دریای خزر میان گرگان و گیلان. این سرزمین در دورۀ هخامنشیان (330-559 ق م) پَتْشْخوارگر و در دورۀ اشکانیان (226م-250 ق م) تپورستان نام داشت و پس از تسلط اعراب طبرستان نامیده می‌شد. محدودۀ سرزمین طبرستان تقریباً همان محدودۀ مازندران امروزی است که از اواخر دورۀ ساسانیان (652 – 226 م) مازندران نامیده می‌شد. نام طبرستان در اوایل دورۀ اسلامی در کتابهای جغرافی و تاریخ برای این سرزمین به‌کار برده شد. بنابر نوشته‌های محققان از حدود قرن هفتم هجری قمری (در دورۀ مغول) این منطقه با نام مازندران شناخته می‌شود.