عَنکَبوت بیست‌و‌نهمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شد و 69 آیه دارد. نام سوره از آیۀ 41 آن گرفته شده است. در این آیه کسانی‌ که چیزی جز خدا را می‌پرستند به عنکبوتی تشبیه شده‌اند که در خانه‌ای سست و بی‌بنیان زندگی می‌کند. این سوره با حروف مقطعه (الف، لام، میم) آغاز می‌شود. (حروف مقطعه حروفی است که در آغاز 29 سورۀ قرآن آمده است و جدا از یکدیگر خوانده می‌شود.)

عَلَق نودوششمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر (ص) نازل شد و 19 آیه دارد. نام این سوره از آیۀ دوم آن گرفته شده است. در این آیه اشاره شده که انسان از علق (لختۀ خون) آفریده شده ‌است. بنابر روایتهای تاریخی، ۵ آیۀ آغازین این سوره، نخستین آیه‌هایی است که بر پیامبر اسلام نازل شده است.

عَصر صدوسومین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد و 3 آیه دارد. نام این سوره از آیۀ نخست آن گرفته شده است.

عَبَس نام هشتادمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شد و 42 آیه دارد. عبس یعنی ترشرویی و اخم کردن و نام سوره برگرفته از نخستین آیۀ آن است. در زبان فارسی عبوس در همین معنی به کار می‌رود .

عباس‌بن عبدالمطلب (فوت 32 ﻫ ق) عموی پیامبر اسلام و از تاجران و سیاستمداران مهم عرب بود. سلسلۀ خلیفه‌های عباسی (عباسیان) از نوادگان عباس‌بن عبدالمطلب بودند.

عادیات نام صدمین سوره قرآن کریم است. در مدینه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شد و یازده آیه دارد. عادیات جمع عادیَه است به‌‌معنی دوندگان یا اسبان تازنده و در این سوره به‌معنی دویدن سریع به کار رفته است. نام سوره برگرفته از نخستین آیۀ آن است.