طَبَری ( تبری) نام یکی از زبانهای ایرانی و شاخه‌ای از زبانهای ایرانی شمال غربی است که مردم طبرستان با آن سخن می‌گفتند. به زبان طبری مازنی، مازرونی و مازندرانی نیز می‌گویند. امروزه گویشهای گوناگون طبری در مازندران، بخشهایی از استانهای گلستان (در گرگان)، سمنان (در شهمیرزاد)، تهران (در رودبار قصران شمیرانات) و نیز شمال استان البرز (در شهرستانک) رواج دارد و بیشتر مردم به این زبان سخن می‌گویند. نام زبان طبری برگرفته از نام سرزمین طبرستان است.
طبری، احسان (1368-1295 ﻫ ش) پژوهشگر و نویسندۀ ایرانی است. او بیش از چهل سال از نظریه‌پردازان و رهبران فکری حزب تودۀ ایران بود.
طَنز شیوه‌ای است برای بیان مقصود در هنر و ادبیات که غیرمستقیم نابسامانیهای اجتماعی و حقایق جامعه را به‌شکل خنده‌آور و تفکربرانگیز مطرح می‌کند و نیز نشان دادن نکته‌های ظریف از شیوه‌ها و رفتارهای معمولی مردم به‌صورتی که سبب خنده و شوخی می‌شود و تنشها را کاهش می‌دهد.
طوطی‌نامه کتابی است به زبان فارسی با مجموعه‌ای از داستانهای عامیانه. اصل این اثر هندی و به زبان سانسکریت است از نویسنده‌ای ناشناس. نام این کتاب به زبان سانسکریت شوکه سپتتی به‌معنای هفتاد داستان طوطی است.
طَرزی افشار شاعر ایرانی قرن یازدهم هجری قمری است که نوعی نوآوری در شعر فارسی دارد.
عِماد خراسانی (1300-1382ﻫ ش) شاعر ایرانی و از غزلسرایان برجستۀ معاصر است. نامش عمادالدین حسن برقعی است اما با نام شاعریاش شناخته می‌شود.