گَرشاسب از پهلوانان اساطیری در متون پهلوی، اوستا و داستانهای حماسی ایران است. جایگاه گرشاسب در اوستا مانند جایگاه رستم در شاهنامه است.
گَرشاسبنامه منظومهای حماسی به زبان فارسی در شرح پهلوانیهای گرشاسب، پهلوان اسطورهای ایران، است. این منظومه را اسدی طوسی، شاعر، لغتشناس و لغتنامهنویس قرن پنجم هجری قمری، در قالب مثنوی و به سبک شاهنامه سروده است.
گُردآفرید بانوی پهلوان ایرانی و از چهرههای داستانهای باستانی و شاهنامه است. او دختر گُژدَهَم، فرماندۀ دژی بهنام سپیددژ، در مرز میان ایران و توران است که از نظر نظامی برای ایرانیان بسیار اهمیت دارد. از گردآفرید با صفتهایی چون دخت کمندافکن، جنگجوی شیرکردار و گُردسوار یاد شده است.
کیخسرو از چهرههای داستانهای ملی ایران و شاهنامۀ فردوسی است. او سومین پادشاه از سلسلۀ کیانیان و فرزند سیاوش و فرنگیس، دختر افراسیاب، است.
کَلیله ودِمنه کتابی است با داستانهای تمثیلی از زبان حیوانات در اخلاق، خرد، تدبیر و سیاست. نصرالله منشی این داستانها را در قرن ششم هجری، از عربی به فارسی ترجمه کرده است.
کیومرث از چهرههای داستانهای ملی ایران و شاهنامۀ فردوسی است. به روایت شاهنامه، کیومرث نخستین شاه جهان و دارای فَرّه ایزدی است.