آسمان

آسمان آن قسمت از فضاست که از زمین و از درون جوّ آن دیده می‌شود. در اخترشناسی آن را بخشی از کُرۀ آسمان (کرۀ سَماوی) می‌دانند. کرۀ آسمان یعنی کره‌ای که ستاره‌ها، سیاره‌ها، ماه، خورشید و اجرام دیگر آسمانی در آن دیده می‌شوند. در زبان و ادبیات فارسی، واژه‌هایی مانند سِپِهر، گُنبد و گردون نیز به‌معنی آسمان به کار رفته است.

آسمان‌نما

آسمان‌نما مکانی با سقف گنبد‌شکل است که در آن با استفاده از پروژکتورهای الکترومکانیکی یا دیجیتالی موقعیتها و حرکتهای گوناگون اجرام آسمانی مانند زمین، ماه، خورشید، سیاره‌ها، ستاره‌ها و یا صورتهای فلکی را برای بینندگان نمایش می‌دهند.

کُپرنیک، نیکُلاس

کُپرنیک، نیکُلاس (Nicolaus Copernicus، 1543-1473م) اخترشناس و ریاضیدان لهستانی است. او با مطالعۀ آثار اخترشناسان پیش از خود نظریۀ خورشید مرکزی را ارائه داد. این نظریه تحولی بزرگ در اخترشناسی پدید آورد.

کِپلر، یوهانس

کِپلر، یوهانس (Johannes Kepler،1571-1630م) اخترشناس و ریاضیدان آلمانی است. او دربارۀ حرکت سیاره‌ها به دور خورشید به دستاوردهای تازه رسید و آن را به‌صورت قوانینی بیان کرد و شناختی جدید از منظومۀ شمسی به‌دست داد. کارهای علمی او در پذیرش نظریۀ خورشید مرکزی نقشی بسزا داشت و سبب شد بینش انسان از جهان هستی دگرگون شود.

فضانوردی

فَضانَوَردی کاوشی است برای شناختن فضا از طریق فرستادن فضاپیماهای باسرنشین و بدون سرنشین. پیشرفت علم و فناوری در قرن بیستم میلادی باعث شد انسان بتواند دامنۀ مطالعه و پژوهشهای خود دربارۀ فضا را گسترش دهد، و ابزار و وسایلی بسازد و به فضا بفرستد تا علاوه‌بر افزایش دانش و برآورده کردن کنجکاوی خود، از دستاوردهای آن برای زندگی بهتر استفاده کند. دستاوردهای فضانوردی به شناخت بهتر زمین، منظومۀ شمسی و عالَم کمک می‌کند و کاربردهایی مانند پیش‌بینی بهتر وضع هوا، جهت‌یابی روی زمین و مبادلۀ اطلاعات با هر نقطه از کرۀ زمین دارد.