آموزش و پرورش یاد دادن دانش، مهارتها و رفتارهای معین به انسان است، با این هدف که در شرایط گوناگون بهتر بیندیشد، بهتر زندگی کند و رفتار و کردار مناسب و مفید برای خود و جامعه داشته باشد.

آموزش و پرورش در ایران دربارۀ چگونگی آموزش و پرورش نخستین مردمانی که پیش از مهاجرت آریاییها در این سرزمین زندگی می‌کرده‌اند، آگاهی چندانی در دست نیست. از زمان مهاجرت آریاییها به ایران تاکنون دگرگونیهای اجتماعی و سیاسی بسیاری در این سرزمین روی داده است که مهم‌ترین آنها رواج دین اسلام در کشور بوده است. ازاین‌رو، چگونگی دگرگونیهای مهم آموزش و پرورش در ایران را می‌توان در دو دورۀ پیش از اسلام و پس از اسلام بررسی کرد.

آموزش و پرورش در جهان انسان تا هنگامی که زبانی برای گفت‌و‌شنود پدید نیاورده بود، تنها از راه مشاهده و تقلید، کارآموزی و شاگردی و شرکت در مراسم و پیروی از سنتهای خانواده و قبیله آموزش می‌دید و پرورش می‌یافت. شکار کردن، جمع‌آوری دانه، ساختن سرپناه، ساختن ابزارهایی از سنگ، تهیۀ پوشاک از پوست جانوران، دفاع از خود در برابر خطرها و راه و روش پرستش پدیده‌های طبیعی و فرمان‌برداری از بزرگ‌ترها را از خانواده و قبیله یاد می‌گرفت. امروز هم انسان از راه مشاهده و تقلید، یا کارآموزی و زندگی در جامعه به‌طور غیررسمی پرورش می‌یابد و آموزش می‌بیند.